دکتری جلوبرندگی یکی از گرایش های مقطع دکترای رشته مهندسی هوافضا می باشد. گرایش جلوبرندگی (پیش رانش) به مطالعه و بررسی سامانه های جلوبرنده (موتور)، اعم از موتورهای هوازی و غیرهوازی می پردازد. موتورهای هوازی شامل موتورهای پیستونی و چرخ‌پره ای (توربینی) است که از هوا به‌عنوان اکسیدکننده استفاده نموده و سوخت را با خود حمل می کنند. اما موتورهای غیرهوازی مانند موتور موشک ها و فضاپیماها است که سوخت و اکسیدکننده را با خود حمل می کنند. مباحث اصلی دوره دکتری علاوه بر رساله پژوهشی شامل مباحث پیشرفته جلوبرندگی، طراحی آئرودینامیک، سوخت و احتراق، موتورهای احتراق داخلی و ... می باشد.