چکیده
ترازهای ذره ای منفرد برای فرایند گسیل یون سنگین محاسبه می شوند. این مد واپاشی، مانند فرایند شکافت ابرنامتقارن در نظر گرفته می شود. پارامتری سازی شکل هسته با سه درجه آزادی مشخصه یابی می شود. مشکلات ایجاد شده در تعیین میکروسکوپیکی طرح انرژی برای این عدم تقارن های جرمی بسیار بزرگ، بیان می شوند. در نتیجه، نسخه جدیدی از مدل دو مرکزی که به طور ویژه برای عدم تقارن های جرمی بسیار بزرگ طراحی شده است، توصیف می شود. گسیل خود به خودی یون سنگین 14C از هسته مادر 223Ra در چارچوب این مدل بررسی می شود. روندهای اصلی تغییرات بدست آمده برای ترازهای انرژی در طول واپاشی هسته ای ابرنامتقارن مورد بحث و بررسی قرار می گیرند. اساساً، برای این نوع از مد واپاشی، ترازهایی که تصویر اندازه حرکت زاویه ای Ω آنها مقدار کوچکتری دارد، تغییرات شدیدتری نسبت به آنهایی که Ω بزرگتری دارند، نشان می دهند. به علاوه، توضیح کیفی مربوط به اولین حالت های برانگیخته در ساختار ظریف، برای این فرایند پرتو زا ارائه می شود.
1-مقدمه
در سال 1980، چهار مدل نظری برای پیش بینی پدیده هسته ای جدید گسیل یون سنگین ارائه شدند: نظریه قطعه قطعه شدگی، برخی محاسبات احتمالاتی مانند نظریه مرسوم واپاشی α، مدل شکافت ابرنامتقارن تحلیلی (ASAFM) و مدل شکافت ابرنامتقارن عددی (NSAFM). بسیاری از مدهای واپاشی جدید پیش بینی شده بودند: 5-7Li، 7-9Be، 10-12B، 12-14C، 14-16N، 15-18O، 19,22F، 20-25Ne، 28Mg، 32,34Si، 46Ar و 48,50Ca. برخی از این پیش بینی ها با در نظر گرفتن این مطلب انجام شدند که گسیل یون سنگین، یک فرایند شکافت بسیار نامتقارن است…