دانلود مقاله ترجمه شده تراشه رتینومورفیک با مسیرهای موازی: کدگذاری سیگنال های بینایی افزایشی، روشن، کاهشی، و خاموش

 تراشه ­های رتینومورفیک می­توانند کارایی کدگذاری شلیک خود را با تقلید مسیرهای موازی شبکیه نخستی ­ها بهبود بخشند. برای مدل سازی چهار نوع سلول عقده ­ای غالب در شبکیه گربه، من میکرومدارهای لایه­ های داخلی و خارجی شبکیه را در یک تراشه سیلیکونی Visio ایجاد کردم. این تراشه، 104 x 96  گیرنده نوری دارد، 4 x 52 x 48  سلول عقده­ای دارد، اندازه قالب آن 9.25 x 9.67 mm2  در CMOS 5 ولتی 1.2 میکرومتری است و 11.5 میلی­وات را در 5 شلیک بر ثانیه در سلول عقده­ای مصرف می ­کند. Visio1 شامل مدارهای مد جریان زیرآستانه جدید است که بازخورد خودکار سلول افقی را مدل سازی می ­کنند تا پالایش فضایی را از کنترل بهره موضعی، و مدولاسیون بهره حلقه­ ای سلول آماکرین جدا کنند تا پالایش زمانی را با حرکت منطبق سازند. سلول ­های عقده­ ای مختلف به حرکت در توالی یک چهارم پاسخ می­ دهند، که شناسایی لبه­ های یک کنتراست یا کنتراست دیگر متحرک در یک جهت یا جهت دیگر را ممکن  می­ سازند. من نتایج را از یک سیستم حرکت دوبعدی چندتراشه ­ای ارائه می­ کنم که مدل واتسون و آهومادا برای حسگری حرکت بینایی انسان را اجرا می­ کند.

1-مقدمه

مسیرهای موازی در شبکیه

حضور مسیرهای بصری مخصوص تفکیک فضایی و زمانی – که  در نخستی­ ها، مسیرهای پاروسلولار و مگنوسلولار نامیده می­ شود - از نظر فیزیولوژیکی و از نظر آناتومی تایید شده است [1، 2، 3]. سلول­ های عصبی در این مسیرها، سیگنال­ ها را در فضا و زمان به اشتراک می­گذارند تا نوسانات کوانتومی را میانگین­ گیری کنند و سطح نویز را حفظ کنند تا تفکیک ضعیف در یک حوزه، با تفکیک قوی در حوزه دیگر جبران شود [4]. زمانی که شدت نور افت می ­کند، اشتراک­ گذاری در فواصل بزرگتر یا زمان­ های طولانی­ تر اتفاق می ­افتد تا نسبت سیگنال به نویز حفظ شود [5]...