چکیده
این مقاله به بررسی این موضوع می پردازد که مسافران بر اساس حجم ترافیک جاده ای زمان پرواز را به چه صورت انتخاب می کنند. مدل انتخاب زمان خروج مسافران پرواز هوایی با گسترش مدل تنگ راه ویکری تعیین شده است. شرایط برای وجود تعادل(موازنه) کاربر در مدل تعیین‌شده است. سپس بازه تفاوت بین هزینه بلیت‌ها ایجاد شد و این در حالی است که تعداد مسافران هواپیمایی که همان زمان پرواز را انتخاب می کنند در شرایط تعادل یا موازنه کاربر به همان صورت باقی ماند (تغییری در آن ایجاد نشد). علاوه بر این، میزان زمان انتظار در صف و همچنین درآمد تصاعدی ناشی از افزایش قیمت بلیط های هواپیما بر اساس تفاوت بین هزینه های هواپیمایی تعیین شد. نتایج نشان می دهد تعداد مسافران هواپیما به صورت مشترک توسط زمان پرواز و گنجایش تنگ راه های زمان بندی های مختلف تعیین می شود. بر اساس حجم کلی مسافران، کل زمان انتظار در صف (حجم ترافیک) کاهش یافته و یا درآمد شرکت های هواپیمایی به صورت تصاعدی با تعدیل تفاوت در هزینه بلیت هواپیما افزایش می یابد. در همین راستا دو مثال عددی برای اثبات این اصل و کاربرد آن ارائه شده است.
1-مقدمه
با توجه به رشد اقتصادی سریع، سفر هوایی به مهمترین شیوه حمل ونقل بین شهری تبدیل شده است. هرچند افزایش سریع تقاضا برای سفرهای هوایی باعث افزایش حجم ترافیک در جاده های دسترسی به فرودگاه های بزرگ در ساعات اوج ترافیک شده است. چنین حجم ترافیکی کیفیت خدمات هوایی و بهره‌وری سفر مسافران را کاهش می دهد، مسافرانی که در حین انتخاب سفر هوایی، میزان ترافیک جاده ای را نیز مد نظر قرار می دهند. این نشان می دهد که حجم ترافیک جاده ای بر انتخاب زمان به مقصد رسیدن پروازهای مسافران پرواز هوایی تأثیر می گذارد....