چکیده
در این مقاله قصد داریم بر روی حل مسئلهی بهینه‌سازی سوگیری دانش‌آموزان(به سمت محل های آموزشی) متمرکز شویم. اصولاٌ دانش‌آموزان پس از گذراندن 4 سال دوره آموزشی در مدارس راهنمایی، آزمونی از آنها اخذشده و وارد دوره ی آموزشی دبیرستان می‌شوند. یکی از مشکلات اصلی که بخش بازرسی دپارتمان آموزشی(EDI)شهر داکار با آن روبرو است، تخصیص دانش‌آموزان به مدارس موجود در حومه‌ی شهر می‌باشد. در این مقاله قصد داریم با استفاده از مسئلهی p-median، یک مدل تخصیص را برای این مسئله پیشنهاد دهیم. در این مدل، فاصله‌ی استانداردهای وضع‌شده توسط سازمان‌های بین‌المللی در بین خانه‌ی دانش‌آموزان و مدرسه در نظر گرفته‌شده است. مسئلهی p-median را می‌توان یک مسئلهی تخصیص محل دانست که میانگین فاصله(کلی) در بین نقطه‌ی تقاضا( خانه‌ی دانش‌آموز) و یک تأسیسات( مدرسه‌ی دانش‌آموز) را در نظر می‌گیرد. از این مسئله غالباٌ در تعیین بهترین محل برای ساخت تعداد محدودی از مدارس استفاده می‌شود. این مدل در سطح زیادی در خصوص مسائل تخصیص مدارس در حومه‌های شهر مورد بهبودی و استفاده قرارگرفته است. پس از جمع‌آوری داده‌های عددی ضروری مربوط به هر EDI، فرمولاسیونی را به همراه نتایج محاسباتی ارائه خواهیم داد.
-1مقدمه
هرساله، بخش بازرسی دپارتمان آموزشی(EDI) شهر داکر ، با مشکلاتی در خصوص تخصیص دانش‌آموزان به مدارس دبیرستانی در حومه‌های شهر روبرو است. پس‌ازاینکه دانش‌آموزان 4 سال دوره‌ی آموزشی را در مدارس راهنمایی سپری کردند، از آنها آزمونی اخذشده و به دبیرستان‌ها تخصیص داده می‌شوند. EDI شهر داکر باید چندین تصمیم مهم، اعم از طراحی شبکه، تخصیص دانش‌آموزان، ایجاد دبیرستان‌های جدید و غیره را مدنظر کاری خود قرار دهد. امروزه، با توجه به این اصل که هرساله بر تعداد دانش‌آموزان افزوده می‌شود، مسائل مرتبط با تخصیص این دانش‌آموزان آن‌قدر پیچیده شده که تکنیک‌های اولیه دیگر پاسخگو نیست. بنابراین ، نیاز برای استفاده از ابزارهای تحلیلی به‌منظور پاسخ به مسائل تخصیص محل، به یکی از نقاط توجه و عطف در تصمیم گیران EDI مبدل شده است. با استفاده از یک سری تکنیک‌های پردازشی، ما اقدام به حل نمونه‌هایی از این مسائل برای EDI شهر گیدیویا، تیارویی و کیور ماسار نموده‌ایم با این هدف که بتوان یک پیکربندی بهینه‌ای را برای تأسیس دبیرستان‌های جدید ایجاد کرده و بتوان به تقاضای جمعیتی پاسخ داد. این امکان وجود داشته که دبیرستان‌ها را در داخل دانشگاه‌هایی که دارای فضا یا سایت آزاد ( زمین‌های خالی) هستند ایجاد کرد. مسائل تخصیص محل اصولاٌ با تصمیماتی در خصوص یافتن بهترین پیکربندی( یا بهینه) برای ساخت یک یا چند تأسیسات آموزشی روبرو بوده تا بتواند به تقاضای جمعیتی پاسخ دهد[1]…