چکیده
میکروارگانیسم ها این توانایی قابل توجه را دارند که مقاومتشان در مقابل عامل های ضدمیکروبی افزایش مییابد و این امر بر کارایی گروه محدود مواد ضدمیکروبی تاثیر نامطلوبی دارد و در حال تبدیل شدن به یک بحران بهداشتی عمومی وخیم است. این نگرانی در مورد بیماریزاهای قارچی قابل توجه است که سبب ایجاد عفونتهای تهاجمی ویرانگری میشود و گزینه های درمانی آن تنها به سه رده اصلی از داروهای ضدقارچی محدود میشود. کمبود داروهای ضدقارچی که کارایی بالینی داشته باشند، تا اندازه ای به علت رابطه تکاملی نزدیک بین این بیماریزاهای یوکاریوتی و میزبانهای انسانی آنهاست که این امر اهداف ویژهای را که باید برای درمان به کار گرفته شوند، محدود میکند. این مقاله مروری، مکانیسم هایی را بیان میکند که بیماری زاهای قارچی در انسانها بر اساس آن مکانیسمها، مقاومت خود را نسبت به داروهای ضدقارچی افزایش میدهند و بدین طریق، بینش بالایی درباره چگونگی توسعه استراتژیهای دارویی جدید برای خنثی نمودن مقاومت دارویی و غلبه بر بیماری عفونی قارچی حاصل میشود.
1-مقدمه
بیماریزاهای قارچی، تاثیر بالایی بر بهداشت عمومی انسان، امنیت غذایی و تنوع زیستی دارند. پیشرفت پزشکی مدرن سبب بهبود درمان بیماریهای مختلف انسان شده است و شیوع بیماریهای قارچی را محدود ساخته است و در نتیجه، طول عمر انسان افزایش یافته است. بنابراین، بیماریزاهای قارچی فرصت طلبانه دلیل اصلی مرگومیر انسان شده اند، به ویژه افرادی که شرایط بهداشتی نامناسبی دارند یا درمان های سرکوبایمنی انجام میدهند و نرخ مرگومیر تقریباً 1.5 میلیون نفر در سال براورد شده است...