دانلود مقاله ترجمه شده تعامل عوامل اپی ژنتیک در طی تمایز و تکوین سلول بنیادی

کروماتین که الگوی تنظیم اپی ژنتیکی است، ساختاری بسیار پویاست که در طی تکوین و تمایز وضعیتش تغییر می کند. تغییرات اپی ژنتیکی کروماتینی انعطاف لازم برای پاسخگویی سلول ها به عوامل محیطی و مکانی را فراهم می کنند تا بتوانند اطلاعات کسب شده را بدون تغییر در توالی حفظ کنند. مکانیسم های دخیل در این فرآیند شامل تغییرات شیمیایی کروماتین، تغییر در ترکیبات کروماتین و پیکربندی مجدد ساختار سه بعدی و اینترکشن های کروماتینی است. پیشرفت های جدید در فناوری های گسترده ژنومی، بررسی دینامیک اپی ژنوم را در طی تغییرحالت های سلولی ممکن ساخته است، و یافته های اخیر در مورد سلول های بنیادی جنینی نشان می دهد که چطور تعامل بین سطوح اپی ژنتیکی مختلف، چشم انداز رونویسی را تغییر می دهد.

1-مقدمه

در یوکاریوت ها، DNA به دور اکتامرهای هیستونی پیچیده، با پروتئین های ساختاری و تنظیمی آراسته شده و یک ساختار کروماتینی نوکلئوپروتئینی تشکیل می دهد. در طی تکوین، اطلاعات اپی ژنتیکی، اطلاعات اضافی که در توالی DNA گنجانده نشده است، در یک روش پیشرفته در قالب تغییرات شیمیایی کروماتین، تغییرات ترکیبات کروماتین و تغییر در سازماندهی سه بعدی کروماتین بدست می آید. این تغییرات، برنامه رونویسی را در طی تعهد دودمانی تنظیم کرده یا به عنوان مهرهای (imprints)، ژنومی عمل می کنند که منشأ والدینی لوکوس ژنومی را مشخص می کند. تنظیم پویای اپی ژنوم زمینه ساز انعطاف (پلاستیسیته) سلولی است و یک واکنش به عوامل تکوینی و محیطی را فراهم می کند که قابلیت توارث دارد. همبستگی نزدیکی بین سطوح مختلف اطلاعات اپی ژنتیک وجود دارد و تعامل بین این وقایع تنظیمی و اثرات ترکیبی شان می تواند موضوع بسیاری از تحقیقات باشد. اختلال در تنظیم اپی ژنتیک ارتباط مستقیمی با طیف وسیعی از بیماری ها اعم از اختلالات تکوینی وابسته به نشان گذاری ژنومی نابجا تا سرطان های مختلف دارد که نقص هایی در کمپلکس های پروتئینی دخیل در تغییرات هیستونی یا DNA دارند. در واقع، تغییرات اپی ژنتیک، که در اصل برگشت پذیر هستند، تنظیم اپی ژنتیکی پاسخگو به مداخلات دارویی را ارائه می دهند...