دانلود مقاله ترجمه شده بررسی سیستم مدیریت پل در ایران

شبکه های راه آهن و جاده ای مهم ترین عناصر در سیستم زیرساخت و پل ها مهم ترین بخش ارتباطی می باشند. علاوه بر این، پل ها به عنوان نقاط مهمی در شریان های حیاتی در نظر گرفته می شوند. اگر پل ها به دلیل گذر زمان، خستگی، بارگذاری، آب و هوا، حوادث طبیعی و ... آسیب ببینند، عملیات ترمیم از عملیات نگهداری هزینه برتر خواهد بود. بودجه ی در دسترس جهت احیا و نگهداری معمولاً به اندازه ای نیست که بتوان مجموعه را برای کل مدت استفاده در سطح خاصی حفظ نمود. در کشور ما نگهداری از پل ها به اندازه ی ساخت آن ها مهم محسوب نمی گردد. مسئولان نگهداری پل دیدگاهی جدی نسبت به نگهداری ندارند، و تا زمانی که هیچ گونه شکست سازه ای رخ نداده است هیچگونه عملیات موثری انجام نمی دهند. امروزه در کشورهای توسعه یافته و حتی برخی از کشورهای در حال توسعه، تمامی پل ها توسط سیستم مدریت پل (BMS) ارزیابی و نگهداری می شوند. سیستم مدیریت پل دارای یک اصل کلی و تعدادی نرم افزار توسعه یافته برای آن می باشد. از این رو، برای به کار بستن این سیستم، این امر ضروری است که یک برنامه ی خاص با جدول زمانی منطقی به منظور جلوگیری از آسیب این منابع ملی به کار برده شود. در این مقاله، مطالعه ای در رابطه با اجرای BMS در ایران، ارائه ی فعالیت های انجام شده در حال حاضر، ارزیابی روند و سرانجام استراتژی های مهم و پیشنهادات اجرایی ارائه شده است.

-1مقدمه

پل های ارتباط مهمی در هر جاده ی بین المللی یا شبکه خطوط راه آهن می باشند، و بودجه ی مورد نیاز برای ساخت آن ها بالا می باشد. اگر ظرفیت حمل آن ها دچار اختلال گردد، هزینه ی ناشی از آن به عنوان بسته شدن جاده ها و احیا ممکن است دو برابر گردد.

متاسفانه، بسیاری از سیاستمداران زمانی به پل ها علاقه نشان می دهند که از لحاظ ساختاری دچار مشکل شده باشند. این امر زمانی که مهندسین بودجه ای را تقاضا نموده و توضیح می دهند که چرا آسیب رخ داده است مشکل بزرگی می باشد. عوامل بسیاری وجود داند که بر روی ماهیت و میزان خرابی تاثیر گذار می باشند مانند صاف شدن، آتش، خستگی، زلزله، سیل، آب و هوا، نوع و شدت بارگزاری ترافیکی. مدیریت پل ابزاری است برای دریافتن اینکه آیا پل تا پایان عمر مفید خود عمل نموده است یا خیر. سیاستمداران و مسئولان پل ها در سراسر جهان که نیازمند به درک مفهوم نگهداری و تعمیر پل در طول عمر مفید خود می باشند، قادر به درک نیاز به برنامه ریزی و و طراحی به منظور اطمینان از به حداکثر رساندن طول عمر مفید پل ها نمی باشند…