چکیده
در این مقاله یک رویکرد جدید برای تثبیت سرور در خوشه های کامپیوتری ناهمگن با استفاده از شبکه های پتری رنگی (CPN ها) مطرح کرده‌ایم. هدف از تثبیت سرور کاهش هزینه های انرژی و بهبود بکار گیری منابع می باشد که این کار با کاهش تعداد سرورهای ضروری برای ماشین های مجازی موجود در خوشه صورت می گیرد. در این روش از تکنولوژی نوظهور «مهاجرت زنده» استفاده می شود که در آن، ماشین های مجازی بدون آن که سرویس دهی آنها متوقف شود، بین سرورهای مهاجرت می کنند. رویکردهای تثبیت سرور به دنبال یافتن طرح های مهاجرتی هستند تا با اعمال این طرح ها اندازه خوشه های ضروری را کاهش دهند. رویکرد پیشنهادی ما طرح هایی را می یابد که دو هدف در آنها بررسی می شوند؛ بر اساس این طرح ها علاوه بر کمینه شدن تعداد کل سرورهای استفاده شده، سربار کلی مهاجرت داده ها نیز کمینه می شود. هدف دوم (کمینه کردن سربار کلی مهاجرت داده ها) در سایر رویکردها و هیوریستیک ها مطرح شده لحاظ نشده است. ما در اینجا برای تحلیل فضاهای حالت CPNها، از ابزارهای CPN استفاده می کنیم. از آنجایی که فضای حالت مدل CPN به طور بالقوه با افزایش اندازه خوشه، به صورت نمایی افزایش می یابد، به منظور یافتن طرح های مناسب برای تثبیت سرور از تکنیک های مختلف با توان محاسباتی قابل قبول برای تولید و تحلیل فضای حالت استفاده می کنیم.
1-مقدمه
پیشرفت های صورت گرفته در مجازی سازی موجب شده است تا تثبیت سرور در سیستم های محاسباتی توری و خوشه ای ممکن شود. هنگام استفاده از ماشین های مجازی برای اجرای برنامه های یک شرکت، با قرار دادن چندین ماشین مجازی در یک ماشین فیزیکی می توان تعداد ماشین های فیزیکی موجود در یک خوشه را کاهش داد. بر این اساس تسهیم منابع خوشه بر روی برنامه ها به شکل بهتری انجام می شود. برای حل مشکل بارهای کاری (workloadها) پویا که از ویژگی های برنامه های خوشه ای محسوب می شوند، لازم است از تکنیک های تثبیت سرور پویا استفاده شود…