چکیده
پیشینه: برنامه مربیگری تحقیقات دانشجویی در دوره کارشناسی (URMP) در دانشکده پرستاری دانشگاه پیتزبورگ (UPitt) در سال تحصیلی 2009-2008 پیش‌بینی و به اجرا گذارده شد تا بدین وسیله دانشجویان مقطع کارشناسی در فعالیت‌های آموزشی خود، تحقیق و پژوهش را زودتر تجربه کنند. علاوه بر این، برنامه مربیگری تحقیقات دانشجویی در دوره کارشناسی، روشی برای حفظ و نگهداری دانشجویان فعلی و جذب متقاضیان مقطع دبیرستان به دانشکده پرستاری، محسوب می‌گردد.
روش: این مقاله موارد زیر را ارائه می‌دهد: (1) ذهنیت بخشی به برنامه مذکور و نیز اهداف، اجرا و نتایج آن با استفاده از آمار توصیفی و (2) نقاط قوت برنامه و نیز فرصت‌های کسب شده و درس‌های آموخته شده از اجرای این برنامه.
نتایج: این برنامه نشان‌دهنده توفیق در ترغیب دانشجویان به پیوستن در امور پژوهشی است. تاکنون در 3/63 الی 7/75 درصد دانشجویان شرکت‌کننده، کسب مهارت‌های پژوهشی مختلف از طریق برنامه مربیگری تحقیقات دانشجویی در دوره کارشناسی، گزارش شده است. به علاوه، دانشجویان شرکت‌کننده در برنامه مربیگری تحقیقات دانشجویی در دوره کارشناسی دارای سابقه شرکت در کنفرانس‌ها و برقراری رابطه نزدیک با مربیان بوده‌اند. در واقع 97 درصد این دانشجویان علاقمند به ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر بوده‌اند. همچنین غالب این دانشجویان (7/85 درصد) گزارش داده‌اند که این تجربه تحقیقاتی حتی چیزی بیش از انتظاراتشان را برآورده ساخته و از آن بسیار راضی بوده‌اند.
نتیجه‌گیری: دانشجویان در برنامه مربیگری تحقیقات دانشجویی در دوره کارشناسی بر خلاف کلاس درس سنتی که فشار ناشی از کسب نمره در پایان ترم را در پی دارد، می‌توانند از یادگیری تجربی، انگیزه مشارکت و یک رابطه مربیگری بهره‌مند شوند.
1-مقدمه
1. پیشینه و زمینه تحقیق
این موضوع که دانشجویان پرستاری در مقطع کارشناسی تا چه اندازه درگیر امر تحقیق و پژوهش هستند، به دفعات مورد تأکید و توجه واقع شده است. به زعم ویسی و دی مارکو [1]، وجود پرستار برای اجرای اقدامات مبتنی بر شواهد (که برای محقق ساختن اقتضائات محیط پویای بهداشت و درمان ضروری هستند) حیاتی است. به علاوه، مرکز صلاحیت پرستاری امریکا [2] و کمیته مشترک [3] ضمن درخواست بکارگیری فعالیت مبتنی بر تحقیق به عنوان بهترین شیوه، تلفیق شیوه‌های مبتنی بر شواهد در بستر محیط بیمارستانی را نیز توصیه می‌کنند. در نتیجه توسعه مهارت‌ها و شیوه‌های پژوهشی برای پرستاران بالینی به طور فزاینده شیوع بیشتری پیدا کرده است [4]. هر چند بیشتر برنامه‌های دوره کارشناسی پرستاری از طریق اجباری کردن اخذ یک درس پژوهشی، بر آماده سازی دانشجویان برای بکارگیری تحقیقات تمرکز دارند [5]، اما آموزش‌های تحقیقاتی ارائه شده در خلال این واحدهای درسی، گاهاً ناکافی بوده و در فعالیت‌های بالینی به میزان لازم به کار نمی‌آیند [1]...