دانلود مقاله ترجمه شده معماری NDN مبتنی بر جریان

چکیده

 معماری شبکه داده های نامگذاری شده (NDN) نویدبخش مزایای قابل توجهی برای معماری اینترنت کنونی - بواسطۀ جایگزین کردنِ طرحِ میزبان محور آن با یک طرح محتوا محور - می باشد. در NDN، حالتی که یک بسته اینترست، یک بسته داده را دریافت می کند، می تواند به شکل نسبتاً ساده ای منجر به غرقه سازی یا فلادینگِ اینترست و تعداد عظیمی ورودیِ مرتبط با آن گردد. علاوه براین، عدم وجود اتصال های ازپیش تعریف شده، چالشی است که NDN در مدیریت کارآمدِ درخواست های متوالی از مشتریان یا درخواست های همزمانِ درون شبکه ای با آن مواجه است. در این مقاله، دررابطه با این مطلب بحث می کنیم که پشتیبانی از مکانیزم ارسال جریان با هدفِ بهبود عملکرد ارسال، برای NDN حائز اهمیت و ضروری است و براساس این مطلب، یک معماری NDN مبتنی بر جریان یا باختصار f-NDN طراحی می کنیم که نه تنها می تواند با بسته بندیِ بسته های اینترست متوالی و پی در پی، به کاهش سربار دست یابد بلکه با استفاده از حالت چندمسیری یا multi-path می تواند باعث بهبود در عملکرد و تعادل بار گردد. شبیه سازیِ معماری ما برای ارزیابی عملکرد طرح معماری پیشنهادی مان، در سناریوهای مختلف شبکه صورت گرفته است. نتایج ارزیابی نشان می دهند که معماری پیشنهادی، در بسیاری از جوانب همچون بازدهی در ارسال و بار سیستم، نظیرِ کاهش تعداد بسته های اینترست و جستجوی انجام شده در جداول مربوطه در روترها، عملکردی بهتر از معماری NDN دارد.

1-مقدمه

ماهیتِ معماری شبکه داده های نامگذاری شده (NDN) این است که لایه شبکه، بجای کانالهای ارتباطی میان میزبان ها یا هاست ها، محتوا ها را به کاربران عرضه می کند. درخواست کننده، برای بدست آوردن داده ها، باید یک بسته اینترست را که حاوی نامِ داده خواسته شده است (مثلاً /suppliedname/ version/chunk-number) ارسال کند. هر روتر برای ذخیره سازی موقت مقداری از محتوا دارای یک انبارۀ محتوا (CS) می باشد و برای حفظ رد و کنترل مسیر بسته های اینترستی که درحال حاضر تصدیق نشده اند، یک جدول اینترست های معوقه (PIT) را نگهداری می کند. بسته های اینترستی که تازه وارد می شوند، هنگامیکه هیچ بسته اینترست معوقه ای با نام یکسان در PIT وجود ندارد و هیچ ورودی متناظری در CS وجود ندارد، با استفاده از ارسالِ مبتنی بر نام، و بواسطۀ جستجوی نام داده در پایگاه اطلاعات ارسال (FIB) که بطور محلی نگهداری می شود، ارسال می شوند. درواقع در NDN، نه تنها دریافت کننده (گیرنده) بلکه همچنین گره های درون شبکه ای ممکن است در حالتی کاملاً پویا و با اتخاذ تصمیماتی دربارۀ رابط (واسط) های ارسال، در حین اجرای برنامه، زمان بندیِ پویای درخواست بسته - به - بسته را انجام دهند. مکانیزمِ دریافت یک بسته داده توسط یک بسته اینترست، در NDN شاید هنگام بررسی مسئلۀ موبیلیته یا تحرک، شکست یا خطا در مسیر و ارسال چندمسیری و غیره، انعطاف پذیر تر باشد...