دانلود مقاله ترجمه شده کاربرد تحلیل زمین آماری برای ارزیابی پراکنش در ویژگی های آب زیرزمینی

چکیده

 شناخت پراکنش زمانی و مکانی کیفیت آب زیرزمینی یک عامل ضروری برای اجرای مدیریت بهینه منابع آب است. به منظور بررسی کیفیت آب، این مطالعه به دو مرحله تقسیم شد. در مرحله اول به منظور ارزیابی کیفیت آب زیرزمینی برای آبیاری، 76 چاه در دشت بهادران در سال 2011 نمونه برداری شدند. SAR، EC و یون های B³⁺ و Cl^- به عنوان شاخص های ارزیابی بررسی شدند. سپس با استفاده از روش های زمین آماری نقشه های هر پارامتر ترسیم شدند. در مرحله دوم با در نظرگرفتن معیارهای فائو، این نقشه ها همپوشانی شدند و نقشه های مجزای کیفیت آب استخراج شدند. نقشه EC نشان می دهد که به ترتیب در 48 و 52 درصد از منطقه مورد مطالعه، آب زیرزمینی برای مقاصد آبیاری در کلاس محدودیت شدید و کم تا متوسط  قرار می گیرد. علاوه بر این، نقشه شماتیک محدودیت های نفوذ در خاک نشان می دهد که آب زیرزمینی در 66 درصد از منطقه محدودیت ندارد، در حالی که 11 درصد از آب زیرزمینی محدودیت کم تا متوسط و 23 درصد محدودیت شدید دارند. از لحاظ سمیّت آب، غلظت های بور و کلرید بررسی شدند و با توجه به نتایج، تغییراتِ آنها در منطقه مورد مطالعه از تابع نمایی پیروی می کند.

1-مقدمه

کشاورزی تا حد زیادی وابسته به منابع آب با کیفیت استاندارد است. در بسیاری از مناطق، استفاده بیش از حد از منابع آب با کیفیت خوب ما را مجبور به استفاده از منابع آب با کیفیت پایین تر می سازد. آب های با کیفیت پایین اغلب حاوی مقدار فراوانی املاح محلول هستند و آبیاری طولانی مدت، اصول مصرف آب را نادیده می گیرد که منجر به انباشته شدن نمک های محلول و سدیم در محیط ریشه می شود و خسارات جبران ناپذیری به محصولات، خاک و محیط وارد می شود [1]. بنابراین، شناخت کمیت و کیفیت آب زیرزمینی به عنوان مهم ترین منابع تأمین آب کاملاً ضروری است [2]. چندین روش برای تعیین مناسب بودن کیفیت آب زیرزمینی برای مقاصد آبیاری تاکنون توسعه یافته اند. برای مثال، روش طبقه بندی فائو که در سال 1976 ارائه شد بر اثرات بلندمدت کیفیت آب بر تولید محصول، شرایط خاک و مدیریت مزرعه تأکید می کند. در این روش شوری آب، سرعت نفوذ آب به خاک و سمیّت یون های خاص بررسی می شوند...