دانلود مقاله ترجمه شده ایروژل های بلوری نانو متخلخل پلی (6،2- دی متیل-4،1- فنیلن) اکسید (PPO)

چکیده

ایروژل­ های یکپارچة پلی (6،2- دی متیل-4،1- فنیلن) اکسید (یک پلیمر صنعتی که با نام پلی فنیلن اکسید یا PPO شناخته می ­شود)، تهیه شد و خصوصیات آن­ ها مورد بررسی قرار گرفت. این ایروژل ­ها که از استخراج ژل­ های برگشت ­پذیر حرارتی PPO با وزن مولکولی بالا با استفاده از دی اکسید کربن فوق بحرانی به دست آمدند تخلخل ظاهری حدود %95-700 و مساحت سطح بالا تا مقادیرm²/g 7500 را نشان دادند. علاوه بر این، این ایروژل­ ها جذب عالی آلاینده­ های آلی در فشار بخار پایین و قابلیت بازیافت خوب توسط بازیابی حرارتی را نشان دادند. خواص مکانیکی و پایداری ابعادی خوب ایروژل­ های یکپارچة PPO ناشی از وزن مولکولی بالای پلیمر است که باعث تشکیل مورفولوژی فیبریلی در ژل پیش ماده می­ شود. ظرفیت جذب و قابلیت بازیابی ایروژل­ های PPO عمدتاً با فاز بلوری آن­ها مرتبط است: (1) ساختار بلوری نانو متخلخل آن­ها باعث ایجاد سطح ویژة بالا می­ شود؛ (22) دمای ذوب بالای آن­ها پایداری حرارتی بالا و همچنین امکان بازیابی ساده و ارزان مولکول­ های جذب شده توسط عملیات حرارتی به جای استفاده از روش استخراج حلال را فراهم می­ کند.

1-مقدمه

بسته به روش مورد استفاده می ­توان مواد متخلخل با خصوصیات ساختاری مختلف مانند اندازة منفذ و هندسه، کسر حجمی حفره­، و مساحت سطح را تهیه کرد [1]. در بین مواد متخلخل، ایروژل ­ها دستة خاصی از مواد هستند که به دلیل داشتن یک شبکة با تخلخل بالا دارای خواصی مناسب برای کاربرد در بسیاری از زمینه ­ها مانند ساخت و ساز، الکتروتکنیک، مهندسی شیمی یا علوم زیستی هستند [2,3]. با اینکه رایج ­ترین ایروژل­ ها از سیلیکا تهیه می شوند [2,4] اما ایروژل­ های پلیمری بسیاری نیز توسعه یافته­ اند [5-7]، که می ­توان در نهایت آن­ها را با استفاده از پیرولیز به ایروژل­ های کربنی تبدیل کرد...