چکیده
برس های پلیمری حاوی زنجیرهای جانبی متراکمی هستند که به زنجیر اصلی پلیمر متصل شده اند، که این امر باعث کشش زنجیرهای اصلی و جانبی می شود. در مطالعات قبلی گزارش شده است که زنجیره ای جانبی تنها مقدار کمی کشیده میشوند درحالیکه ازدیاد طول زنجیر اصلی بیشتر است. در این کار تحقیقاتی، قوانین مقیاس بندی برای زنجیر اصلی و زنجیرهای جانبی مجموع های از برس های پلی مری پلی (لاکتیک اسید)، که با استفاده از پلیمریزاسیون حلقه گشا و به روش «پیوندزنی از طریق» سنتز شدهاند، با کمک آنالیز تفرّق نوترون زاویة کوچک تعیین شد. پروفایلهای تفرّق با استفاده از مدلهای تجربی Guinier-Porod، استوانة صلب، و استوانة انعطافپذیر مدل سازی شد. مشخص شد که زنجیرهای جانبی مقدار کمی کشیده میشوند و فاصلة دو انتهای زنجیر با N0.55 متناسب است، درحالیکه افزایش اندازة کلی برس پلیمری با N0.77 متناسب است. این نتایج نشان میدهد که برس پلیمری بطور کامل کشیده نشده است و زنجیرهای اصلی و جانبی در محلول انعطاف پذیری ساختاری قابل توجهی دارند.
-1مقدمه
برسهای پلیمری دستة خاصی از پلیمرهای شاخهدار هستند و اغلب به ازای هر واحد تکراری زنجیر اصلی حاوی یک یا تعداد بیشتری زنجیرهای جانبی هستند، که این امر باعث ایجاد دافعة فضایی بین زنجیرهای جانبی و تشکیل صورت بندی استوانهای میشود. همانطور که در مقالات اخیر گزارش شده است [1-5]، این پلیمرها کاربردهای فراوانی دارند که از آن جمله می توان به پوشش های سطحی واکنشگرا و نانو مواد مورد استفاده در رسانش دارو اشاره کرد. صورت بندی برس های پلیمری روی خواص فیزیکی آنها تأثیرگذار است. به عنوان مثال، تغییر شکل از حالت کروی به گلبولی با افزایش طول زنجیر اصلی باعث افزایش شدید وزن مولکولی بحرانی و کم شدن وابستگی ویسکوزیتة برشی صفر مذاب برس های پلیمری به وزن مولکولی می شود [6]. در یک مثال دیگر، نشان داده شده است که طول زنجیرهای جانبی تعیین کنندة ناخیسش و جدایی فاز ناشی از آنتروپی برس های پلیمری در مخلوط ها است [7,8]…