چکیده
در این پژوهش، هدف این بوده که یک پروسه ی ترکیبی کارآمدی را برای ارزیابی روش های توسعه ی منطقه- که مربوط به دیدگاه های بازسازی و احیای منطقه(DRAR) میباشد- به همراه معیار های متعارض منفی و مثبت همزمان و وابستگی متقابل در بین آنها ارائه دهیم. متد دلفی فازی (FDM) مدل سازی ساختاری تفسیری (ISM) و پروسه ی شبکه ی تحلیلی (ANP) به همراه مزایا، فرصت ها، هزینه ها و ریسک ها (BOCR) ادغام شده اند تا بتوان یک مدل انتخاب پروژه را بر مبنای DRAR ایجاد نمود. با استفاده از مدل پیشنهادی، مطالعاتی را بر روی شهر جیوفین در تایوان انجام دادیم تا روش های توسعه ی ممکن را مورد ارزیابی قرار دهیم، و نتایجی که بدست آمده است نشان میدهد که این متد MCDM میتواند کاربردپذیری خوبی داشته باشد. این پروسه ی ترکیبی نه تنها قادر به تبدیل تعامل پیچیده ی فاکتور های احیای یک منطقه به ارزیابی کمیِ ساده ای باشد، بلکه نتایج آن میتواند به عنوان راهنما و رهنمودی برای تعیین جهت گیری های توسعه در آینده بکار گرفته شود.
1-مقدمه
در عصر حاضر، پروسه ی مدیریت و توسعه ی شهری ، بیشتر متکی بر ساختار نوآور و احیای همزمان مناطق میباشد. مخصوصاٌ با در نظر گرفتن مشخصه های محلی و ارزش های فرهنگی، پروسه ی توسعه ی جدید و روبه رشد را میتوان به سرعت توسعه داد. مطالعاتی مانند [14,15,22,46,47] نشان داده اند که جلوه دادن ارزش ها و شناسه های محلی و ایجاد رنسانس در بخش های توسعه یافته میتواند از مباحث بسیار قابل ملاحظه باشد.
در یک پروسه توسعه ی پایدار منطقه، نه تنها باید بر روی تخریب و ساخت بیرونی متمرکز بود، بلکه باید بر روی جلوه دادن ارزش ها و شناسه های محلی داخلی (احیا) نیز متمرکز بود و رنساس و قابلیت رقابتی را در توسعه ی محلی ایجاد نمود. در نتیجه، هسته ی احیا و بازسازی(DRAR) باید نشان دهنده ی محل اندیشی و مجاور بودن باشد و زندگی جدید و رقابت طلبی را شبیه سازی کند[8,14,48]. با این حال، فاکتور های تأثیرگذار پیچیده ای وجود دارد که مرتبط با DRAR بوده و مسائل انتخاب و ارزیابی پروژه ی DRAR را میتوان مسائلی دانست که ماهیت تصمیم گیری چند معیاره(MCDM) دارند. از آنجیی که یک مدل تصمیم گیری مناسب، برای ارزیابی و انتخاب پروژه ها امری ضروری است، متدلوژی های مختلفی توسعه یافته اند که در طی چند دهه ی اخیر پیشنهاد شده اند[10]…