چکیده
واگرایی خاک های رس غنی از سدیم در آب و اثر آن بر پایداری سازه های مهندسی شده مختلف، سال ها موضوع مورد توجه در پروژه های مهندسی مختلف بوده است. یکی از مشکلات اصلی، ناتوانی ظاهری در شناسایی دقیق چنین خاک هایی و در نتیجه کاهش پتانسیل تخریب بسیاری از سازه های مهندسی است. تحقیقات اخیر آشکار ساخته است که کاستی ها در شناسایی و طبقه بندی خاک های واگرا، اغلب مربوط به ناهماهنگی در روش های آزمون و رویه های انجام آزمون است. مطالعه ای برای تعیین تکرارپذیری، قابلیت تولید مجدد و اعتبار آزمون پین هول به عنوان شاخص رفتار خاک واگرا انجام شد. انجام آزمون اولیه امکان شناسایی کمبودهای روش آزمون پین هول و برخی اصلاحات روش انجام شده را فراهم کرد. آنگاه، روش اصلاح شده، برای ارزیابی ضریب واگرایی 12 نمونه و نیز تکرارپذیری خود آزمون به کار رفت. نتایج این مطالعه، نشان می دهد که آزمون پین هول (قبل و بعد از اصلاح) یک آزمون بسیار نامعتبر است. روش آزمون، مبهم و زمانبر است و در مورد خصوصیات بنیادی که خاک های واگرا را مشخصه یابی می کنند، اطلاعات بسیار کمی می دهد. این مقاله مشکلات شناسایی شده هنگام انجام آزمون بر روی نمونه ها، اصلاحات انجام شده برای غلبه بر این مشکلات و نتایج به دست آمده را جمع بندی می کند. نتیجه کلی این است که این آزمون، نباید دیگر در سیستم های درجه بندی که امروزه برای شناسایی خاک های واگرا در آفریقای جنوبی به کار می روند، سهمی داشته باشد.
1-مقدمه
خاک های واگرا، در بسیاری از نواحی آفریقای جنوبی وجود دارند و حضور این خاک ها، همواره سبب ایجاد مشکل در کارگاه های ساخت جاده شده است. استفاده از خاک های واگرا در سازه ها و خاکریزی جاده، منجر به مشکلات جدی مهندسی می شود، اگر این خاک ها قبل از استفاده شناسایی نشوند و به میزان مناسب کاهش داده نشوند.
واگرایی خاک های رس غنی از سدیم در آب و اثر آن بر پایداری سازه های مهندسی مختلف، برای سال ها موضوع مورد توجه پروژه های مهندسی مختلف بوده است. یکی از مشکلات مهم، ناتوانای ظاهری در شناسایی دقیق این خاک ها و در نتیجه کاهش پتانسیل آنها برای ایجاد عملکرد ضعیف در بسیاری از سازه های مهندسی است. با شروع مقالات مطابق با آخرین پیشرفت های علمی در زمینه خاک های واگرا در آفریقای جنوبی در سال 1985 (ایلگز 1985)، تحقیقاتی درباره پیچیدگی های خاک های واگرا و مشکلاتی که ایجاد می کنند صورت گرفته است که محققان را به نتایج مشابهی رسانده است. سیستم های مختلف درجه بندی ضریب واگرایی خاک پیشنهاد شده اند، که جدیدترین آنها توسط واکر (1997) صورت گرفته است؛ با این وجود، به نظر می رسد که هنوز مشکلاتی در رابطه با شناسایی دقیق خاک های واگرا وجود دارد و آنها هنوز ایجاد مشکل می کنند زیرا هیچ روش دقیق و واحدی برای طبقه بندی آنها وجود ندارد...