چکیده
"گرسنگی بهترین چاشنی است" یک ضرب المثل قدیمی و عاقلانه است که بیانگر این واقعیت است که زمانی که ما گرسنه هستیم تقریبا هر غذایی طعم بهتری دارد. شالوده نوروبیولوژیکی این روایات قومی شامل فعال سازی سیستم پاداش مغز و تحریک این سیستم توسط هورمون ترویج کننده گرسنگی یعنی گرلین است. گرلین تا حد زیادی توسط معده تولید می شود و سطوح بالاتر تولید آن به صورت قبل از صرف وعده غذایی یا preprandial می باشد. گیرنده گرلین در بسیاری از مناطق مغز برای کنترل تغذیه بیان شده است و نه تنها هسته هیپوتالاموس بلکه مناطق مرتبط با پاداش مانند منطقه تگمنتوم شکمی (VTA) در تنظیم تعادل انرژی نقش دارند. با هدف قرار دادن نورونهای دوپامین مزواکومبال در VTA، گرلین مسیرهای مهم برای رفتارهای وابسته پاداش را بکار می گیرد که نشان دهنده همپوشانی اما همچنین تمایز از مسیرهای مهم برای اخذ غذاست. در اینجا، ما مطالعات مختلفی را که از سیگنالینگ گرلین در سطح سیستم مزولیمبیک حمایت نموده اند، بررسی می کنیم به طوری که سیگنالینگ گرلین در سطح سیستم مزولیمبیک یکی از سوبستراهای مولکولی کلیدی ارائه دهنده یک ارتباط سیگنالی فیولوژیکی معده و مسیر پاداش است.
1-مقدمه
این بررسی مربوط به فعالیت های یک هورمون در گردش افزایش دهنده اشتها یعنی گرلین است که غالبا توسط معده بر روی سیستم پاداش مغز تولید می شود. ایده ای که با بهره گیری از هورمون های انترواندوکرین برای برقراری ارتباط با مسیرهای درگیر در جنبه های پاداش اخذ غذا یک شاخه جدید و نوظهور می باشد و پیشنهاد دهنده اینست که وجود یک محور اندوکرینی مغز – معده که می تواند سیگنالینگ پاداش برای غذا را تعدیل کند یک سیستم حیاتی برای بقاست...