دانلود مقاله ترجمه شده مالتیپل اسکلروز، برگشت آن و مکانیسم فعالیت آدرنوکورتیکوتروپین هورمون

چکیده

برگشت بیماری MS منقطع است و خیلی اوقات برای بیماران اشتباه می شود و درمان آن اغلب یک چالش بالینی محسوب می شود. علی رغم پیشرفت دانش ما از پاتوفیزیولوژی MS و رشد روش های درمانی جدید برای مدیریت طولانی مدت MS، گزینه های درمانی بازگشت این بیماری تغییرات قابل توجهی را در دهه های گذشته نداشته است. کورتیکوستروئیدها، یکی از اجزاء محور هیپوتالاموس – هیپوفیز – آدرنال که پاسخ های ایمنی و کاهش التهاب را تعدیل می کنند به عنوان درمان اصلی برگشت بیماری، رایج هستند. ژل آدرنوکورتیکوتروپیک هورمون (ACTH) یکی دیگر از گزینه های درمانی است. هرچند فرض شده است که فایده درمان طولانی مدت با ACTH در درمان بازگشت بیماری به توانایی پپتیدی برای افزایش تولید کورتیکواستروئید اندوژن بستگی دارد اما شواهد ناشی از تحقیقات روی سیستم ملانوکورتین پیشنهاد می کند که استروئیدوژنز ممکن است تنها بخشی از چیزی باشد که توسط ACTH  تحت تاثیر قرار گرفته است. در عوض، پپتیدهای ملانوکورتین ]ACTH، هورمون تحریک کننده آلفا، بتا، گاما ملانوسیت (MSH)[ و گیرنده هایشان (گیرنده های ملانوکورتین، MCRs) فعالیت های متعددی شامل تعدیل التهاب و تولید میانجی ایمنی را اعمال می کنند. MCRs به طور گسترده ای درون سیستم عصبی مرکزی و بافت های محیطی شامل سلول های ایمنی (یعنی ماکروفاژها) توزیع شده اند. این پیشنهاد می کند که مکانیسم فعالیت ACTH تنها شامل اثرات غیرمستقیم میانجیگری شده توسط استروئید نمی باشد اما همچنین شامل فعالیت های ضدالتهابی و تعدیل کننده ایمنی از طریق سیستم ملانوکورتین نیز می باشد. افزایش دانش ما در مورد نقش سیستم ملانوکورتین به طور ویژه ACTH در پروسه های ایمنی و التهابی در زمینه ریلاپس، احتمالا به بهبود مدیریت ریلاپس کمک می کند.

1-مقدمه

مالتیپل اسکلروزیز نوع عود کننده (RRMS) شایع ترین ساب تایپ MS است که بیش از 80% تشخیص های اولیه MS را شامل می شود. بیمارانی که مبتلا به ریلاپس هستند (که همچنین حمله یا تشدید یا اشتعال ناگهانی نیز نامیده می شود) دوره هایی از بهبودی کامل یا نیمه کامل را تجربه می کنند...