چکیده
تا مدت ها تصور میشد تکامل همه ژنها با مکانیسم های بازترتیبی و دوتایی شدن پیش می رود. ولی هر رده تکاملی ازموجودات زنده دارای ژنهای بی خانمان و یتیمی است که در رده های دیگر همولوگی نداشته و منشأ تکاملی آنها هنوز به خوبی شناسایی نشده است. این ژن ها نیز ممکن است با فرآیندهای دوتایی شدن و نوترتیبی به دنبال اشتقاق سریع گونه ها ایجاد شده باشند. هرچند، مکانیسم مهم دیگری براساس فرآیند تکامل از نو و ابتدایی نواحی ژنومی غیرکدکننده درحال پدیدار شدنمی باشد که به نظر میرسد دائماً مواد خام را برای تکامل ژن های جدیدی فراهم می سازند که عملکردشان با ایجاد سازگاری های خاص در آن رده مرتبط است.
1-مقدمه
Susumu Ohno مصرانه از فرآیند دوتایی شدن ژنها (و ژنوم) به عنوان مکانیسم اصلی در تولید ویژگیهای جدید تکاملی حمایت میکند. فرآیندی که مدت زمان مدیدی است به عنوان یکی از سطوح ظهور ژن ها تلقی شده است. این مدل توسط فرانسیسکو جاکوب مفصلتر شرح داده شده است، او تکامل را همانند یک "سر هم بندی کننده" تصور می کرد و مخصوصاً این نتیجه را گرفت که " ایجاد توالی های نوکلئوتیدی کاملا جدید نمیتواند هیچ اهمیتی در تولید اطلاعات جدید داشته باشد"...