دانلود مقاله ترجمه شده حمایت اجتماعی و افسردگی در بزرگسالان دارای آسیب های بینایی

چکیده

پژوهش های نسبتا اندکی درمورد رابطه میان حمایت اجتماعی و افسردگی در بزرگسالان دارای آسیب های بینایی انجام شده است. چنین لطمات و آسیب هایی شایسته توجه هستند، چرا که با ورود فرد به اواسط و اواخر دوره بزرگسالی، وابستگی بیشتری به دیگران خواهد داشت. در مطالعه حاضر به بررسی همبستگی میان شبکه های اجتماعی، حمایت اجتماعی و افسردگی در بزگسالان دارای آسیب بینایی خواهیم پرداخت. افسردگی، شبکه اجتماعی و حمایت اجتماعی هیجانی/عملی بر اساس مقیاس های خودسنجی مورد بررسی قرار گرفتند. افزون بر این، میزان مثبت یا منفی بودن حمایت اجتماعی هیجانی/عملی دریافت شده و توانایی آزمودنی ها در مورد مدیریت زندگی روزانه خود نیز مورد بررسی قرار گرفت. در ارتباط با نشانه های افسردگی، کمتر از یک سوم آزمودنی ها دارای نمرات بالای آستانه تشخیصی بودند. نشانه های افسردگی هیچ ارتباطی با جنسیت یا وضعیت بینایی نداشت. افسردگی با سن، میزان تحصیلات، دریافت حمایت عملی غیرمثبت، دریافت حمایت عملی منفی و حمایت اجتماعی منفی و مدیریت فردی ضعیف همبسته می باشد و همه این عوامل از قوی ترین پیش بین های افسردگی هستند. سن در رابطه میان افسردگی و مدیریت خود، و بین افسردگی و حمایت هیجانی منفی نقش میانجی دارد. احساس مدیریت فردی ضعیف و حمایت هیجانی منفی دارای همبستگی معنی دار با نشانه های افسردگی هستند.

1-مقدمه

افسردگی پاسخی متداول در افراد نابینا است (ایوانز، فلچر و ورمالد، 2007؛ هایمان و همکاران، 2007؛ هورویتز، رینهارت، بوئرنر و تراویس، 2003). بزرگسالان دارای آسیب های بینایی نسبت به افراد بینای عادی، نشانه های افسردگی بیشتری دارند (دونل، 2005). بزرگسالان مسن دارای آسیب های بینایی نیز بیشتر از جمعیت عادی به اختلال افسردگی مبتلا می شوند (هایمن و همکاران، 2005)...