دانلود مقاله ترجمه شده تصمیمات استراتژیک غیرقابل‏ پیش‏بینی: چه زمانی و چرا مدیران در تصمیم‏ گیری غیریکنواخت هستند

در حالیکه تصمیم‏گیران در سازمان‏ها به طور مکرر تصمیمات خوبی می‏گیرند که در برتری‏های پایدار و ثابت ریشه دارند، چنین ثباتی در نتایج همیشه مطرح نیست. در این مطالعه، ما یک چشم‏انداز روانشناختی از قضاوت به منظور رسیدگی به تصمیمات استراتژیک غیرقابل ‏پیش‏بینیِ مدیران اخذ می کنیم، که آن را به عنوان قضاوت های غیر یکنواخت مدیری که می‏توانند مسیر شرکت را شکل دهند تعریف می کنیم. در مطالعه ‏ای درباره 2048 تصمیمی که توسط 64 مدیر اجراییِ شرکت‏های تکنولوژی گرفته شده‏ اند بررسی کردیم که چگونه هم تجربه‏ ی فراشناختی و هم درک محیط خارجی (خصومت و پویایی) می‏توانند محدوده ای که مدیران تصمیمات استراتژیک غیرقابل ‏پیش‏بینی می‏گیرند را تحت تأثیر قرار دهند. نتایج همچنین مشخص می‏کنند که در محیط‏ های خصمانه مدیران تصمیمات استراتژیک غیرقابل‏ پیش‏بینی می‏گیرند. اما برخلاف انتظارات ما، در محیط‏ های پویا مدیران تصمیمات استراتژیک غیرقابل ‏پیش‏بینی کمتری می‏گیرند. به طور مشابه، خصومت و پویایی در تأثیرشان بر تصمیمات استراتژیک غیرقابل ‏پیش‏بینی اثر متقابل دارند، چون که رابطه‏ مثبت بین خصومت محیطی و تصمیمات استراتژیک غیرقابل ‏پیش‏بینی برای مدیرانی که پویایی محیطی بالایی را تجربه کرده‏ اند نسبت به تجربه‏ ی پویایی محیطی پایین، کمتر است. این نتایج مفاهیم مهمی برای تحقیق تصمیم گیری استراتژیک هستند.

1-مقدمه

تصمیمات استراتژیک انتخاب‏ هایی هستند که توسط مدیرانی گرفته می‏شوند که منابع مهمی را به کار می‏گیرند، روندهای مهمی را تنظیم می‏کنند و/یا اعمال مهمی را در سطح شرکت هدایت می‏کنند (مینتزبرگ، رایزینگانی، و تئورت، 1976). آنها تصمیماتی هستند که مسیر کلی یک شرکت را شکل می‏دهند (دین و شارفمن، 1996). فرآیندهایی که تحت تاثیر تصمیم‏گیری استراتژیک مؤثر قرار دارند برای نتایج سازمانی مهم هستند (راجاگوپالان، راشید، و داتا، 1993)، منجر به اثربخشی سازمانی (دین و شارفمن، 1996) و کارایی سازمانی (ایسنهارت، 1989) می‏شوند. این فرآیندها توسط دانش و تجربیات اولیه‏ ی مدیر (بار، استیمپرت، و هاف، 1992؛ کیسلر، و اسپرول، 1982؛ والش، 1995)، مفهوم سازمانی در جایی که آنها اتفاق می‏افتند (کاپلان، 2008؛ اوکاسیو، 1997؛ سیمون، 1957)، و ماهیت خود محیط (نادکارنی و بار، 2008) تحت تأثیر قرار می‏گیرند. نتایج مؤثر تصمیم‏گیری در شرایط پایایی (اینهورن، 1974؛ شیفرد، زاکاراکیس، و بارون، 2003)، یکنواختی (گیگرنزر، 2001؛ پاین، بتمن، و جانسون، 1997) و عملکرد (کامرر و جانسون، 1991؛ اینهورن، هوگارث، و کلمپنر، 1977؛ شفرد و همکاران، 2003) توصیف می‏گردند...