دانلود مقاله ترجمه شده تدارک پویا و مدیریت منبع، برای اپلیکیشن های ابری چندلایه‌ای

تدارک ظرفیت پویا را می‌توان تکنیکی مفید برای مدیریت نوسانات باری کاریِ موجود در محیط کلود(ابری) دانست. در این مقاله قصد داریم یک تکنیک تدارک پویا را برای اپلیکیشن های چندلایه‌ای ارائه دهیم تا بتوانیم با استفاده از مدل صف‌بندی به تخصیص کارآمد منابع به این اپلیکیشن ها بپردازیم. این روش می‌تواند  میانگین نرخ سرویس‌دهی  ماشین‌های مجازی را افزایش داده و می‌تواند از ازدحام در محیط‌های چندلایه‌ای اجتناب نماید. یک مدل بهینه‌سازی شده به‌منظور کمینه‌سازی کل تعداد ماشین‌های مجازی برای  منابع رایانشی در هر لایه نیز ارائه‌شده است. با استفاده از  متغیر مکمل و تکنیک‌های بازگشتی، یک توزیعی به طول سیستم را در بازه‌های دلخواه و پیش از ورود به دست آورده‌ایم. بعضی از شاخص‌های مهم کارائی، مانند احتمال بلاکه سازی، زمان انتظار درخواست و تعداد وظایف در سیستم  و در صف نیز موردبررسی قرارگرفته است. درنهایت، نتایج محاسباتی که نشان‌دهنده‌ی تأثیر پارامترهای مدل بر روی شاخص‌های کارائی کلیدی بوده است نیز ارائه‌شده است.

دیتاسنتر‌های بزرگ‌مقیاس، میزبانی بسیاری از اپلیکیشن های وب را بر عهده دارند و سرویس‌های جامعی را در اختیار آن‌ها قرار می‌دهند. در چنین سیستم‌هایی،  نیاز است تا کیفیت سرویس (QoS) و کارائی برای هرکدام از سرویس‌ها تضمین شود [3]. QoS مربوط به اپلیکیشن های مورد میزبانی قرارگرفته شده، نقش عمده‌ای را در جذب و نگهداری مشتریان بازی می‌کنند  و به‌صورت مستقیم بر روی سرویس‌دهنده تأثیر دارد. ازاین‌رو سرویس‌دهندگان می‌توانند سطح خاصی از کیفیت سرویس را برای هر اپلیکیشن تضمین نمایند. در عوض، کلاینت‌ها نیز قبول می‌کنند تا بر مبنای  سطح کیفیت سرویسی که دریافت می‌کنند، هزینه‌ای را به سرویس‌دهنده بپردازند. چنین مباحثی از نیازمندی‌های QoS بر مبنای توافق سطح سرویس قابل‌بحث است که در آن، سطح کارائی قابل‌انتظار و مدل هزینه به شفاف تعریف می‌رود [7]. مسئله‌ی اصلی در حفظ کیفیت سرویس، نوسان بالای بارکاری می‌باشد که تخمین نیازمندی‌های منابع را با مشکل روبرو می‌سازد...