مطالعات نشان داده اند که گیاه استویا از قدیم برای اهداف مختلفی مورد استفاده قرار میگرفته است؛ مثلاً بعنوان یک شیرین کننده و یک دارو. ما مقالات سیستماتیکی را مرور و خلاصه کردیم و شواهد قدیم و حال حاضر مربوط به استویا را کیفی نمودیم. مقالات را از پایگاه های اطلاعاتی تا سال 2007 جستجو کردیم. همانطور که میدانیم برگ های گیاه استویا در بسیاری موارد حاوی مقادیر بالایی شیرین کننده است، استویا تقریبا به یک منبع اصلی شیرینکننده در صنایع غذایی تبدیل شده است. علیرغم مفید بودن استویا، بعلت پتانسیل شیرین کنندگی گروه های خاصی در استویا، این گیاه برای برخی افراد اهمیت بیشتری دارد. بیماران دیابتی، افرادی که تمایل به کاهش جذب کالری دارند و کودکان، از این جمله اند. استویا یک بوته کوچک چندساله است که قرنها بعنوان یک شیرین کننده طبیعی استفاده میشد و خواص دارویی دیگری نیز دارد. از جمله قند خون را کاهش میدهد. ترکیب کریستالی سفیدرنگ (استویوزید)، شیرین کننده طبیعی است که هیچ کالری ندارد، ضمن آنکه 300-100 برابر شیرینتر از شکر میباشد.
-1مقدمه
Stevia rebaudiana گیاه چندساله کوچکی با برگ های متقابل است که ارتفاع آن به cm80-65 میرسد. گونه های مختلف استویا حاوی چندین ترکیب شیرین هستند، که در میان آنها S. rebaudiana از بقیه شیرینتر میباشد. استویا گیاهی است که در نواحی نیمه گرمسیری میروید. و مشابه سایر گیاهان این نواحی در باغچه بآسانی رشد میکند. pH خاک مناسب آن، 5/7-5/6 است، و خاک سرخ با زه کشی خوب و لومی شنی برای آن مناسب میباشد. در حالیکه خاک های شور برای آن نامناسب است. در سالهای اخیر، کشت استویا در بسیاری ایالات هندوستان، نظیر، راجاستان، ماهاراشترا، کرلا و اُریسا، موفق بوده است. افزایش نیاز به شیرین کننده های طبیعی، بسیاری از کشاورزان را در هندوستان بسمت کشت استویا سوق داد. دیترپن گلیکوزیدها، گروهی از شیرین کننده های طبیعی هستند که از استویا استخراج میشوند. برگهای گیاهان تیپ وحشی استویا حاوی %3/0 دولکورید، %6/0 ربائودیوزید C، %8/3 ربائودیوزید A و %1/9 استویوزید میباشند...