دانلود مقاله ترجمه شده راهکارهای تجربی عمومی برای مهار پیشاب

علی­رغم شیوع بالای بیماری بی ­اختیاری ادراری، پزشکان برای مهار آن راهکارهای اندک و نابسنده­ در اختیار مبتلایان گزارده ­اند. بنابراین، مراقبت از مبتلایان نیز نامساعد و نابسنده است که این عامل می­تواند تأثیرات عمیق بر خانواده ­ها و فرزند مبتلایشان بگذارد. به مجرد اینکه جمع ­آوری تاریخچۀ بیماری و انجام آزمایشات، علائم بی ­اختیاری روزانۀ ادرار یا اختلالات هم ­ابتلا را رفع کند، بی­ اختیاری ادرار تک­سیمپوماتیک در اکثریت مبتلایان به طور مؤثر قابل مدیریت است. بی ­اختیاری ادرار غیر تک­سیمپوماتیک اغلب شرایط پیچیده­ تری است؛ ارجاع این بیماران به مراکز تخصصی می­تواند به این مبتلایان کمک کند. ما برای پیش گذاشتن مقتضی ­ترین دورۀ درمان، دو راهکار فرعی را به اجمال نشان می­دهیم. 1) سنجش پایه که فقط مؤلفه­ های اساسی بررسی تشخیصی را پوشش می­دهد و تنها با یک ویزیت در مطب قابل اجرا است، 2) سنجش ­های افزوده از جمله مرور ثبت ادرار روزانه در خلال مشاوره و دو ویزیت در مطب و قبل از شروع درمان یا ارجاع به مراکز تخصصی که به زمان بیشتری نیاز است و این باید مؤثرتر از درمان اول باشد. نتیجه ­گیری: این راهکارها مورد تأیید نفرولوژی و اورولوژی کودکان است و در هر دو درمان اولیه و درمان ثانویه قابل استفاده است و از سیاهه، دفترچۀ ثبت ادرار طی 24 ساعت  و نمودار­های نشان­دهندۀ گردش کار استفاده می­شود.

لغات کلیدی: بی­اختیاری ادراری، تک­سیمپوماتیک، راهکارهای عمومی، درمان اولیه، مدیریت

ارزیابی اختلال بی­ اختیاری ادرار و مهار آن در شرایط معمول در برنامه­ های آموزشی پزشکان، تحت اولویت نیست. شب­ ادراری­ های مکرر تقریباً در 10 درصد کودکان 7 ساله شایع است که با شرمساری و اختلالات قابل ملاحظۀ هیجانی برای کودکان مبتلا و خانواده­ های آنها همراه است. برای این خانواده ­ها اغلب اطلاعات موجود در اینترنت چندان صحّت ندارد و در تشخیص و مدیریت بی­ اختیاری ادرار میان پزشکان، اتفاق­ نظر وجود ندارد…