دانلود مقاله ترجمه شده وابستگی به موسیقی برای داشتن احساس بهتر، آگاهی از مسئولیت خود، در قبال قدرت موسیقی

این تحقیق اعتقادات جوانان پیرامون قدرت موسیقی در کمک به آنها برای داشتن احساس بهتر، درمواقع چالش برانگیز را آشکار می سازد. جامعه آماری تحقیق شامل 40 نفر جوان استرالیایی بین 13 تا 20 سال می شود که رابطه خود با موسیقی را تشریح کرده اند و دقیقا از ایشان درباره مواقعی که در آن موسیقی کمکی به آنها نکرده و نیز مواقعی که پرداختن به موسیقی برای آنها مفید بوده است، سوال شده است. تجزیه و تحلیل های تحقیق به شیوه"Grounded theory" نتایج نظری جالبی در این خصوص که چرا جوانان تا حد زیادی به نتایج مثبت موسیقی اعتقاد دارند، به دست می دهد؛ ولو اینکه بعضی اوقات تجربه جوانان در  مشکلات مربوط به بیماری های روانی با این نظرات متفاوت است. استنباط های تخصصی تاکید می کند که اهمیت پذیرش مسئولیت از سوی جوانان در شیوه برخورد آنها با موسیقی تعیین کننده تر است، تا اینکه آن را صرفا یک منبع قدرت بدانند.

از زمانی که برای اولین بار توجه والدین و محققان در دهه 1980 به موضوع رابطه جوانان و موسیقی جلب شد، تحقیقات به طور فزاینده، عامل بالقوه ابعاد منفی این رابطه را بیان کرده اند. گرچه تاسیس یک بازار عمومی موسیقی نوجوانان در دهه 1950 نگرانی هایی را برای والدین ایجاد کرد(مثلا عکس العمل ها به باسن چرخان الویس پریسلی)(بنت، 2001)، اما یک موفقیت برای کمپین «مرکز تحقیقات موزیک والدین»بود تا بتواند ابزار عمومی موسیقی را سانسور کند و دسترسی به آن دسته از موسیقی را که ممکن است فکر جوانان را آلوده سازد، محدود نماید(چاستنانگر، 1999)  و جریانی از تحقیقات را در خصوص موسیقی هوی (heavy) به راه اندازد، که امروزه منجر به دستیابی به پاره ای ضوابط در این خصوص شده است(برون، 2001).

تحقیقات دهه جاری به پیروی از کمپین مذکور، سعی کرده است، تا مشخص کند،  موسیقی درواقع انسان را به سوی رفتارهای هنجارشکنانه سوق می دهد؛ آنچه را که بعدها نورث و هارگریوز(2006) معضل شماره یک نامیدند.

رابطه متقابل و مسلم بین جوان پریشان و معضل انتخاب موسیقی(مورد علاقه)، قبلا شناسایی شده بود، اما بنا بر شخصیت محقق، این الگوها بسیار متفاوت از هم تفسیر می شد. موزیک‌درمانگرها به ارزش بالقوه این موضوع اشاره می کنند که به جوانان مبتلا به بیماری روانی اجازه داده شود، خود را از طریق "معضل" موزیک انتخابی خود بیان کنند؛ در یک تحقیق علمی، این آزادی، اجازه ارتقاء روحیه و تسهیل رابطه درمانی را داد(ووتن، 1992).

در مقابل، سایر محققین، به جای آزمایش عملی، تحقیقات خود را از طریق یک روش ساده، یعنی استفاده از پرسشنامه به عنوان منبع اصلی داده، انجام داده اند، و رابطه بین انتخاب موسیقی و رفتارهای مشکل ساز را خطرناک تفسیر کرده اند(سینگر، جو و لوین، 1993؛ استک، 1998؛ استک و گوندلاخ، 1992؛ استک، گوندلاخ و ریوس، 1994؛ توک و وایس، 1994).

با این وجود، یک برداشت سیستمی از ادبیات روانشناسی توسط نورث و هارگ ریوس(2008) آشکارا نشان داد که هیچ پایه ای برای توجیه روابط علّی از طریق تحقیقات غیرتجربی وجود ندارد...