دانلود مقاله ترجمه شده ویژگی نانوفیبرهای PVA آلوئه ورای الکتروریسی شده که توسط فرایند الکتروریسی تولید می شوند

هدف از این پژوهش، بررسی ویژگی های نانوفیبرهای پلی وینیل الکل (PVA) با الحاق آلوئه ورا به عنوان یک حامل دارو می باشد. نانوفیبرها از طریق تکنیک الکتروریسندگی تولید شدند. ساختار و ویژگی های مورفولوژیکی با استفاده از میکروسکوپ الکترونی نگاره نشر سطحی (FESEM)، طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز (FTIR) و آنالیز گرماسنجی افتراقی (DSC). تصویر FESEM وقتی PVA با Aloe vera مخلوی می شود، فیبرهای همگن و خطی را نشان می دهد. میانگین اندازه 123 نانومتر بود، که کوچکتر از نانوفیبرهای PVA می باشد. حضور آلوئین (aloin) در DSC نشان داد که Aloe vera با موفقیت درون نانوفیبرهای PVA جاسازی شده است.

  1-مقدمه 

الکترون ریسی هنوز روش بسیار ساده و کاربردی برای تولید نانوفیبرهای باکارکرد و کارایی بالا می باشد، جایی که می تواند جهان مواد ساختاری را دگرگون سازد، این مواد شامل نساجی، پانسمان زخم، سیستم های انتقال دارو و مهندسی بافت در جایگاه زیست پزشکی یا به عنوان غشای فیلترکردن و ترکیب الکترونی پوشاننده در استفاده صنعتی می شوند. الکترون ریسی از نظر لغوی فرایندی است که توسط آن نانوفیبرها از یک محلول یا ماده ذوب شده (پلیمر یا مخلوط پلیمر) در حضور میدان الکتریکی تولید می شوند. برخلاف تکنیک های تولید نانوساختارهای پلیمری تک بعدی مانند از بالا به پایین که شامل لیتوگرافی نوری یا لیتوگرافی ملایم، الکتروریسی به شکل باورنکردنی سرراست، ساده و ارزان قیمت است. به جای استفاده از نیروی مکانیکی کشش یا انبساط مانند فرایند ریسندگی متداول، الکتروریسی با استفاده از نیروی الکتروستاتیک یا کولنی به عنوان مکانیسم محرک در ترسیم نانو فیبرها استفاده می کند. اما بیشترین اثر باورنکردنی الکتروریسی این است که این روش می تواند فیبرها را با ابعادی کمتر از ده ها نانومتر ترسیم کند..