دانلود مقاله ترجمه شده شناسایی خواص ویسکوالاستیک فیلم های ترکیب شامل پلی آنیلین و نانولوله های کربن

1-مقدمه

فیلم های پلیمر الکتروفعال به طور گسترده برای وقف سطح الکترود فلزی با ویژگی­های الکترونیکی [1،2]، نوری [3-5]، ذخیره انرژی [6،7] / تبدیل [8]، تحویل کنترل شده [9] و حوزه نانو ]10[ مفید استفاده می­شود. معمولا، اثبات مفهوم برای پدیده های مربوطه ایجاد شده است و نتایج امیدوار کننده ای به دست آمده است اما پیاده سازی فن آوری با دوام مواد و یا طول عمر دستگاه محدود شده است. در بسیاری از موارد این دو به طور جدایی ناپذیری مرتبط اند. در مورد پلیمر حجم، یک راه حل سنتی برای این مشکل عمومی افزودن اجزاء غیر فعال است که استحکام، سختی و دوام پلیمر را افزایش می­دهد. در مورد فیلم های پلیمری الکتروفعال، مدت زیادی است که معلوم است که انتقال بار - که تقریبا تمام کاربردها مبتنی بر آن است- با یک سطح حلال پوشی بالا تسهیل می­شود، چون که این باعث کاهش مقاومت در برابر حرکت یون می­شود. با این حال، این استراتژی لزوما به نرم شدن فیلم و کاهش مقاومت مکانیکی منجر می­شود. نیاز اساسی برای اصلاح این نقص، دستکاری مستقل خواص الکترونیکی و مکانیکی فیلم است. در این مطالعه، ما بررسی می­کنیم که تا چه حد ممکن است برای فیلم های پلی­آنیلین با گنجاندن نانولوله های کربنی انجام شود. مفهوم این است که نانولوله­های سخت به عنوان "سفت کننده" در مقیاس نانو به منظور ارائه قدرت مکانیکی برای فیلم های سطحی است که ساختارها به اندازه کافی باز (به عنوان یک نتیجه از حلال پوشی فیلم) تا اجازه انتقال آسان یون را بدهد. علاوه بر این، ما از یک مدل میانگین میدان ساده از کاربرد عمومی برای پیش بینی ویژگی های کیفی برای ارتباط بین ترکیب فیلم ( مقدار حلال و نانولوله) و خواص مکانیکی استفاده می­کنیم.

در زمینه پلیمرهای هادی [11،12]، روش های الکتروشیمیایی ثابت شده است که در کنترل پلیمریزاسیون، رسوب فیلم و حالت دوپینگ (ردوکس) بسیار موثر است. در مثال دوم، این یک وسیله از دستکاری خواص فیلم (الکترو) شیمیایی، نوری، الکترونیکی و مکانیکی در کاربردهای متعدد فراهم می­کند. علاوه بر مواد مبتنی بر پلی­هتروسیکل، به ویژه آنهای مبتنی بر پلی پیرول [9] و پلی­تیوفن ]8،2[ یکی از مواد به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته پلی­آنیلین است [13-23]. ویژگی های جذاب پلی­­آنیلین شامل تسهیلات برای ساخت، دستکاری و استفاده از فیلم در محیطهای آبی، دسترسی الکتروشیمیایی به چند حالات ردوکس (یعنی بیش از دو)، و پایداری طولانی در هوا، در آب و در چرخه­های ردوکس می­باشد؛ این خواص در تعدادی از کاربردها به طور گسترده می­تواند به عنوان الکتروشیمیایی، نوری و الکترونیکی طبقه بندی شده است. همچنین شایان ذکر است که پلی­آنیلین از عوارض ناشی از این مسئله ساختاری ظریف تر نظم منطقه ای رنج نمی­برد، که برای تاثیر گذاری در ویژگی­های الکتروشیمیایی [24]، طیف سنجی [25] و مکانیکی [26-29] فیلم­های پلیمر مبتنی بر تیوفن نشان داده شده است...