دانلود مقاله ترجمه شده انتخاب و برآورد ریسک پروژه‌های ساخت و ساز با استفاده از متدولوژی‌های AHP فازی و TOPSIS فازی

پروژه‌های ساخت و ساز در محیط‌های پویا شکل می‌گیرد و انباشتگی تعداد زیادی از پارامترهای غیرمرتبط در محیط، باعث عدم قطعیت و ریسک بالا در آن‌ها می‌شود. هدف این مطالعه استفاده از ابزارهای آنالیزی جدید برای ارزیابی پروژه‌های ساخت و ساز و ریسک کلی آن‌ها در شرایط غیر ایده‌آل و غیرقطعی است. این مقاله همچنین قصد دارد میزان ریسک را در یک دسته‌بندی مناسب قرار دهد و سطح آن را از قبل پیش‌بینی کند تا بتواند استراژی مناسب طراحی و اثر فاکتورهای ریسک بالا را خنثی کند. این مطالعه معیار کلیدی ریسک برای پروژه‌های ساخت و ساز را در دانشگاه شاه عبدالعزیز پوشش می‌دهد و با متدولوژی‌های مختلط یکپارچه شده معیارها را تعیین می‌کند.

متدولوژی‌های مختلط پیشنهادی با یک بررسی برای جمع‌آوری داده‌ها بنیان گذاری شده‌اند. متد اندیس اهمیت نسبی (RII) برای اولویت دادن به ریسک‌های پروژه، بر اساس داده‌های بدست آمده به کار می‌روند. سپس پروژه‌های ساخت و ساز با متدولوژی‌های AHP فازی و TOPSIS فازی دسته‌بندی می‌شوند. AHP فازی (FAHP) برای تولید وزن‌های مناسب برای متغیرهای زبانی فازی مربوط به ریسک کلی پروژه‌های ساخت و ساز مورد استفاده قرار گرفته است. متد TOPSIS فازی برای حل مسائل تصمیم‌گیری گروهی در محیط‌های فازی بسیار مناسب است. این روش سعی می‌کند ویژگی‌های کیفی حیاتی را در آنالیز پروژه‌های ساخت و ساز دخیل کند و داده‌های کیفی را به معیارهای کمی معادل آن‌ها تبدیل کند. سی پروژه ساخت و ساز با توجه به پنج معیار اصلی که زمان، هزینه، کیفیت، امنیت و پایداری محیط بررسی شده‌اند. نتایج نشان می‌دهند که این متدولوژی‌های جدید قادر به تعیین ریسک نهایی پروژه‌های ساخت و ساز هستند و پروژه‌ای را انتخاب می‌کنند که پایین‌ترین ریسک را با توجه به اندیس اهمیت نسبی دارا می‌باشد. این روش پتانسیل کاربردی شدن در آینده را دارد.

مشکلاتی که در پروژه‌های ساخت و ساز بروز می‌کنند پیچیده‌اند و معمولا به میزان زیادی غیرقطعی و بی قاعده هستند. در مقایسه با صنایع دیگر، صنعت ساخت و ساز به خاطر ویژگی منحصر به فرد فعالیت‌های خود، مثل طولانی بودن زمان پروژه و اینکه شامل فرآیندهای پیچیده می‌باشد، محیط نامناسب، فشارهای اقتصادی و ساختارهای سازمانی پویا، بیش از سایر صنایع تحت تاثیر ریسک قرار دارد[1]. تحقیقات گذشته اغلب روی آزمایش تاثیرات ریسک روی یکی از ابعاد استراتژی پروژه با در نظر گرفتن هزینه [2]، زمان [3] و/یا مطالعات امنیتی [4] تمرکز داشته‌اند. برخی از محققان از مدیریت ریسک برای پروژه‌های ساخت و ساز در یک فاز خاص از پروژه مثل فاز مفهومی/اجراپذیری[5]، فاز طراحی [6]، فاز ساخت و ساز [7] بهره می‌برند، به جای اینکه آن را برای دورنمای طول عمر پروژه به کار گیرند. مشاهده شده که پروژه‌های ساخت و ساز به دلیل اینکه شامل چندین طرف معاهده می‌شوند، مثل صاحبان، طراحان، پیمان‌کاران، زیردستان، تهیه‌کننده‌گان و غیره و بعلاوه شرایط اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی که پروژه در آن انجام می‌شود [8،9]، دارای ریسک‌های ذاتی بیشتری است...