دانلود مقاله ترجمه شده پروتکل های مسیریابی مربوط به حفظ پوشش دهی برای شبکه های سنسور بی سیم به طور تصادفی توزیع شده

پوشش دهی دریافت ( sensing coverage) مسئله مهمی برای شبکه های سنسوری است زیرا به عنوان یکی از معیارهای بسیار مهم عملکرد ارائه شده از سوی یک شبکه سنسور به شمار می رود. طراحی یک پروتکل مسیریابی معمولا مستقل از مسئله پوشش دهی دریافت است. از آنجایی که برخی گره ها ممکن است بعد از اینکه منبع انرژی خود را مصرف کردند، نامعتبر شوند، پوشش دهی دریافتی ممکن به تدریج با گذشت زمان افت می کند. پروتکل های مسیریابی مختلف می توانند توزیع های مختلفی از اتلاف انرژی در بین گره ها را موجب شوند و از این رو بعد از اینکه برخی گره ها از کار افتادند، تغییرات مختلفی را در توپولوژی شبکه سبب شوند. این نشان می دهد که  در صورتی که برخی گره ها دیگر موجود نباشند، پروتکل های مختلف مسیریابی به پوشش دهی دریافتی مختلفی می انجامد. با در نظر گرفتن تاثیر بر پوشش دهی دریافت یک شبکه، ما پروتکل های مسیریابی حفظ پوشش دهی را ارائه کرده ایم که از روی پروتکل های مسیریابی گرید مجازی و LEACH برداشته و اصلاح شده اند. این پروتکل های پیشنهادی اصولا می توانند عملکرد پوشش دهی دریافت را بهبود بخشد. بر اساس نتایج شبیه سازی،  افت پوشش دهی دریافت مربوط به پروتکل های حفظ پوشش دهی، کندتر از افت دیگر پروتکل های مبنا است. برای مدت زمان حفظ پوشش دهی شبکه بیش از 50%، بهره 20% در کل پوشش دهی دریافت را می توان با استفاده از پروتکل های حفظ پوشش دهی به دست آورد.

شبکه های سنسور بی سیم (WSNs) در سالهای اخیر به طور گسترده مورد تحقیق و بررسی قرار گرفته اند. برخی از مسائل بنیادی دخیل در شبکه های سنسور شامل گسترش (صف آرایی) گره، مدیریت توان، مسیریابی پیغام، قرارگیری گره و پوشش دهی دریافت  است. پوشش دهی دریافت فاکتور مهمی برای یک WSN است، زیرا یکی از معیارهای مهم عملکرد یا کیفیت خدمات ارائه شده از سوی یک شبکه سنسور است. پوشش دهی دریافتی ممکن قویا به گسترش و صف آرایی گره ها یعنی توپولوژی شبکه مرتبط است. به علاوه از آنجایی که برخی گره ها ممکن است بعد از مصرف منبع انرژی شان نامعتبر شوند، پوشش دهی دریافت  ممکن به تدریج با گذشت زمان  تنزل می یابد.

انواع مختلفی از پروتکل های مسیریابی برای WSNs یی که بر مسائل قابلیت اعتماد، بازدهی و صرفه جویی توان تاکید می کنند، پیشنهاد شده اند. طراحی یک پروتکل مسیریابی به طور کلی مستقل از مسئله پوشش دهی دریافت است. با این همه برای دستیابی به بهترین عملکرد دریافت، طراحی پروتکل مسیریابی باید تاثیر بر پوششدهی دریافت را مد نظر قرار دهد. در (10)، پروتکل DAPR (فعالسازی توزیعی بر مبنای مسیرهای از پیش تعیین شده) بر اساس هزینه کاربرد مطرح شد که پوشش دهی و انرژی موجود را در نظر می گیرد. باید توجه داشت که  این مشکل با مشکل صرفه جویی توان فرق دارد. صرفه جویی مصرف غیرضروری برق می تواند طول عمر برخی گره ها را افزایش دهد، ولی لزوما بیان کننده دستیابی به یک پوشش دهی بهتر دریافت نیست. به علاوه، پروتکل های مسیریابی مختلف می توانند توزیع های مختلفی از اتلاف انرژی در بین گره ها را موجب شوند و از این رو تغییرات مختلف در توپولوژی شبکه با گذشت زمان ایجاد می گردد و برخی گره ها از کار می افتند. این نشان می دهد که وقتی برخی گره ها دیگر موجود نباشند، پروتکل های مسیریابی مختلف به مقادیر مختلفی از پوششدهی قابل حصول حسگر می انجامد. در این کار، با در نظر گرفتن تاثیر بر پوشش دهی دریافت ، ما پروتکل های مسیریابی حفظ پوشش دهی را برای WSNs های به طور تصادفی توزیع شده ارائه می کنیم که از روی پروتکل LEACH (سلسله مراتب خوشه کردن تطبیقی انرژی کم ) و پروتکل مسیریابی گرید مجازی اصلاح گردیده است. در مقایسه با انواع اولیه، پروتکل های پیشنهادی می توانند به میزان قابل توجهی عملکرد پوشش دهی دریافت شبکه را ارتقا دهند...