دانلود مقاله ترجمه شده بررسی پروتکل های مسیر یابی برای شبکه سیار موردی

مسیر یابی یک موضوع چالش برانگیز در شبکه سیار موردی به حساب می آید . نگرانی در مورد راه حل های مختلف مسیر یابی گزارش شده است . در این قالب فقط یک سری راه حل های پیشنهاد شده محدود بطور عادی ارزیابی می گردند و توجه کمی برای یاداوری تعدادی از الگو های دیگر صرف شده است . مشارکت این مقاله این است تا اکثر پروتکل های مسیر یابی را به صورت انتقادی تحلیل نماید که در مطالب در دسترس گزارش  می شوند . این موضوع در داشتن درک گسترده تر از حوزه مشکل کمک خواهد کرد و همچنین می توان برای توسعه استفاده نمود یا تعدادی از الگو های پیشنهادی از قبل توسعه داده شده را مطرح نمود .

شبکه سیار موردی در کاربرد های نظیر ریکاوری حادثه و محاسبه همکارانه توزیع شده توسعه می یابد که در انجا مسیر ها عمدتا مولتی هاپ بوده  ( انعکاس یا انکسار امواج رادیویی مابین زمین و یونیسفر ) و میزبان های شبکه از طریق امواج رادیویی بسته اطلاعات ارتباط برقرار می کنند . مسیر یابی یکی از موضوعات چالش برانگیز در شبکه سیار موردی می باشد . پروتکل های موجود برای شبکه سیار موردی را می توان  به طور معمول بر طبق انواع پروتکل های پیش گستر و واکنشی دسته بندی نمود . این یک سند معروف است که اکثر این پروتکل ها از ضعف های معین برخوردارند . غالبا مشکل اصلی شامل محدودیت می باشد: اکثر پروتکل های شناخته شده در این حوزه به سناریوخاصی محدود می شوند برای مثال به خوبی در تمامی محیط ها اجراء نمی شوند ؛ نبود مطالعات تحلیلی : کار ناکافی برای ارزیابی عملکرد اشان با توجه به دیگر تکنیک ها از انواع مشابه انجام گرفته اند . علاوه بر این ، الگو های پیشنهادی بر مسیریابی بدون بررسی تاثیرات اشان در دیگر موضوعات مربوطه مسیریابی تمرکز می کنند.