دانلود مقاله ترجمه شده نویز آزمایشگاهی، ایده آل سازی و رابطه کوانتومی – کلاسیکی

 دینامیک کلاسیک و مفهوم کلاسیکی واقعیت فضا – زمان بر پایه این فرض است که عناصر فیزیکی می توانند به طور پیوسته مشاهده شوند. با این وجود، ساختار گسسته ماده (اتم ها) و میدان ها (کوانتوم ها)، دلالت بر این دارند که فرایند مشاهده ، کوانتیده است. در این مقاله، ما نتایج این تغییر الگو از پیوستگی به گسستگی و از جبرگرایی به احتمال را مورد بحث قرار می دهیم. با در نظر گرفتن ساختار کوانتیده مشاهده، ما به این نتیجه می رسیم که مفهوم کلاسیکی این واقعیت باید با مفهوم کوانتومی مشاهده پذیری جایگزین شود. تاکید می شود که دینامیک کوانتومی ، تعمیم دینامیک کلاسیکی نیست. بلکه دو نظریه برای ایده آل سازی های مکمل طبیعت که در مقیاس مشاهده پذیری کرانهای مخالف نشان می دهد، به کار می روند. آنها با قوانین متناظر به هم مربوط می شوند. هر دو نظریه، نویز های آزمایشگاهی را نادیده می انگارند. نویز های آماری و گرمایی، مبنای آزمایشگاهی فیزیک آماری را ارائه می دهند.

کلمات کلیدی: مشاهده پذیری، اصل مکملیت، تناظر، جبرگرایی، احتمال

1-مقدمه

فیزیک ما را با قوانین دینامیکی و آماری مواجه می سازد. قوانین دینامیکی، بیانگر جبرگرایی هستند، اما قوانین آماری اثر احتمال را در طبیعت نشان می دهند. اغلب نظریه های دینامیکی، به عنوان نظریه های بنیادی هستند. این نظریه ها، عبارتند از مکانیک و الکترودینامیک در فیزیک کلاسیک و دینامیک کوانتومی در فیزیک مدرن.

با این وجود، این نظریه های دینامیکی یک نقص اساسی دارند. آنها در توضیح اتلاف و برگشت ناپذیری فرایندهای مشاهده شده در طبیعت شکست می خورند. اتلاف و برگشت ناپذیری مربوط به قوانین احتمال هستند. (v.Weizsacker 1985, Ch. 4)