دانلود مقاله ترجمه شده مسیرهای آینده در پژوهش های سبب شناسی ADHD

چکیده

فراتحلیل­ ها نشان میدهند که درون مایه­ های برجسته ای در حوزه ادبیات علمی مربوط به سبب شناسی و آسیب شناسی ADHD به وجود امده است. اگرچه نیازی به پژوهش های درمانی جدید وجود ندارد، اما این مرور سه درونمایه را نشان میدهد: انتظار میرود که شناخت تاثیرات اپی ژنتیک، منجر به پژوهش در مورد تاثیرات محیطی ابتدایی بر ADHD رشدی شود. دوم اینکه، یافته های نوروبیولوژیکی اگر بافت متغیر فرهنگی و نژادی قابل توجه در فرآیندها رشدی مرتبط با ADHD، و بافت اجتماعی و تکنولوژیکی مرتبط با رشد کودکان به طور جهانی را بررسی نکند، از تاثیر خود میکاهند. سوم اینکه، پژوهش های آینده در مورد فونوتیپ و مشخص کردن ویژگی های ساختار ابعادی و طبقه بندی ان به صورت یک نیاز اساسی باقی می ماند. روی هم رفته، انتظار میرود پژوهش های آینده در مورد ADHD از ابزارهای علمی جدید استفاده کنند. امید است که بصیرت­ های تازه ای در مورد شیوه­ ی جلوگیری از ابتلا به این اختلال به وجود آید.

امروزه دقیقا 200 سال از زمانی که بنیامن راش (1812-1962) اولین توصیف پزشکی امریکایی را از کودکانی بسیار تکانش گری، که مشابه کودکان مبتلا به بیش فعالی نقص توجه امروزی میباشند، ارائه داد میگذرد. 75 سال از زمانی که نشان داده شد داروهیا امفتامین میتواند به این کودکان کمک کند میگذرد (برادلی، 1937) و حدود 25 سال از زمانی میکذرد که اولین معیارهای رسمی تشخیصی برای اختلال نقص توجه در "راهنمای اماری و تشخیصی اختلالات روانی (ویراست سوم، انجمن روانپزشکی آمریکا، 1980) نوشته شد. در DSM-5  تغییر کوچک اما بسیار معناداری را در طبقه بندی ADHD ایجاد به عنوان یک اختلا عصبی-رشدی ایجاد شده است-و زمینه را برای ارتباط دادن مفاهیم اولیه این اختلال به عنوان یک آسیب مغزی کوچک به شناخت فعلی و آینده تغییرات رشدی ابتدایی در رشد عصبی که به نظر میرسد ویژگی مشخصه این اختلال باشد، فراهم کرده امده است...