دانلود مقاله ترجمه شده خسارات حاصل از زمین‌لرزه‌های متوالی در شهر وان بر ساختمان‌های بتن مسلح

چکیده

زلزله‌های متوالی در 23 اُم اکتبر 2011 و نهم نوامبر 2011 در اِرکیس و اِدرِمیت که به ترتیب مناطقی واقع در 90 کیلومتری و 18 کیلومتریِ شهر وان در ترکیه هستند رخ داد. در مجموع، بعد از زمین‌لرزه‌ی اِرکیس 28000 ساختمان در مرکز شهر و روستاهای پیرامونی آسیب دیده یا تخریب شدند. این تعداد بعد از زمین‌لرزه‌ی اِدرِمیت به 35000 رسید. در مناطقی که زلزله رخ داد، تقریباً تمامی ساختمان‌های بتن مسلح تحت تأثیر قرار گرفتند.

این مطالعه مشاهدات میدانی آسیب‌های وارد بر ساختمان‌های بتن مسلح بر اثر زمین‌لرزه‌های متوالی که در شهر وانِ ترکیه رخ داد را ارائه می‌دهد. آسیب‌های ظاهر شده در ساختمان‌ها ممکن است به دلایل مختلفی اعم از اثرات ساختگاه، کیفیت ضعیف ساخت، مقاومت پایین بتن، دیتیل ضعیف در اتصالات تیر به ستون، جزئیات‌بندی تیر قوی‌تر نسبت به ستون، طبقات نرم، طبقات ضعیف، آرماتورگذاری ناکافی، وصله‌های پوششی کوتاه، زاویه ناصحیح قلاب انتهایی و ستون‌های کوتاه رخ دهد. در طول 17 روز پس از زمین‌لرزه‌ها، پس‌لرزه‌ها نیز موجب خسارات پیش‌رونده‌ای در ساختمان‌ها شدند. بر طبق نتایج این مطالعه، اکثر ساختمان‌های آسیب‌دیده بر اساس آیین‌نامه زلزله‌ی ترکیه (اصطلاحاً مقرراتی برای ساختمان‌هایی که در نواحی لرزه‌خیز ساخته می‌شوند) طراحی و ساخته نشده بودند.

کلیدواژه: آسیب، ساختمان‌های بتن مسلح، زمین‌لرزه‌ی وان.

1-مقدمه

تلاش‌های تحقیقاتی قابل توجهی به تعیین عملکرد سازه‌های مهندسی مثل ساختمان‌های بتن مسلح، مناره‌ها و ساختمان‌های بنایی و چوبی در طول زمین‌لرزه‌ها اختصاص داده شده است. واتانابی و همکارانش [2] مطالعه‌ای در مورد آسیب‌های وارد بر سازه‌های فولادی در طول زمین‌لرزه‌ی هیوگوکِن- نانبو (1995) مطرح کردند. عملکرد ساختمان‌های بتن مسلح در طول زمین‌لرزه‌ی کوکائیلی در سال 1999 توسط سِزِن و همکارانش ارزیابی شد [3]. دوگانگون [4] مشاهده‌ای جزئی بر ساختمان‌های بتن مسلح در زمین‌لرزه‌ی بینگُل (2003) انجام داد. ایرادات سازه‌ای بسیاری در ناحیه کانونی مشاهده شد. بایراکتار و همکارانش [5 و 6] تحقیقات میدانیِ ساختمان‌های بنایی را در طول زمین‌لرزه‌های آسکِیل در ارزوروم (25 اُم و 28 اُم مارس 2004) و دُگوبایزیت در آگری (دوم ژوئیه 2004) ارائه دادند. موندال و رای [7] عملکرد سازه‌های بندریِ جزایر آندامان را در طی زمین‌لرزه‌ی سوماترا (2004) مطالعه نمودند. آدانور [8] عملکرد ساختمان‌های بنایی را در طی زلزله‌های بلا (آنکارا) (20 اُم و 27 اُم دسامبر 2007) گزارش کرد. زمین‌لرزه‌های هشتم مارس 2010، که بخش‌های کووانسیلار و پالو در استان الازینگِ ترکیه را لرزاند، و اثرات آن‌ها بر ساختمان‌های بنایی و بتنی توسط کِلِپ و همکارانش [9] مورد مطالعه قرار گرفت. ساتسیوگلو و برونیو [10] عملکرد سازه‌ها را در طی زمین‌لرزه‌ی اِرزینکان در ترکیه (13 اُم مارس 1992) بررسی کردند. برونیو [11] آسیب وارد بر سازه‌های بتن مسلح، بنایی و فولادی در طول زمین‌لرزه‌ی مارمارا در ترکیه (17 اُم آگوست 1999) را تشریح کرد. علاوه بر این، ارسلان و کُرکماز [12] عملکرد ساختمان‌های بتن مسلح را در طول زمین‌لرزه‌های اخیر در ترکیه مورد بحث و بررسی قرار دادند. گذشته از این، محققین بسیاری نیز تحقیقاتی تئوری مبنی بر وارسیِ پدیده زمین‌لرزه‌های متوالی انجام داده‌اند..