مردم کُرد، قوم ایرانی هستند که در بخش‌هایی از خاورمیانه و آسیای مرکزی و در ایران به ویژه در شمال شرق و غرب ایران زندگی می‌کنند کردها در سراسر ایران در استان‌های ایلام، آذربایجان غربی، بلوچستان، کردستان، کرمانشاه، همدان ، خراسان شمالی، خراسان رضوی، گیلان، مازندران و استان‌های قم، قزوین، کرمان، و استان فارس زندگی می‌کنند.[نیازمند منبع] بخش کردنشین جداشده از ایران (در جنگ چالدران)، کردستان ترکیه، کردستان عراق و کردستان سوریه هم اکنون جزئی از خاک سه کشور ترکیه، عراق، و سوریه میباشند، این سه کشور پس از جنگ جهانی اول و فروپاشی عثمانی با توافق انگلستان، درسال ۱۹۲۳ تاسیس شدند. در جمهوری آذربایجان، جمهوری ارمنستان، جمهوری ازبکستان و جمهوری تاجیکستان، نیز کردها زندگی می‌کنند جمعیت کردها در سال ۲۰۰۹، ۲۸٬۵ تا ۲۹٬۸۶۳٬۰۰۰ میلیون تن برآورد شده است که ۶٫۵ تا ۷ میلیون تن از آنها در ایران زندگی می‌کنند. می توانید این تحقیق رشته تاریخ را به صورت فایل word دانلود نمایید.
مقدمه
ریشه واژه کرد به درستی مشخص نیست رینولدز بر این باور است نام کرد از واژه کوردو که برای نخستین بار در یک سنگ‌نبشته سومری مربوط به هزاره سوم پیش از میلاد با عنوان "زمین کار-دا" آمده است در ارتباط است.کوردواز نظر ریشه شناسی مربوط به اصطلاح آشوری اورارتو که همان آرارت میاشد است به باور آستریان ، منطقی‌ترین توضیح این است که این واژه با کیرتی‌ها (یک قبیله باستانی) در ارتباط باشد واژه کرد به صورت (کورت) در متون پارسی میانه دیده میشود و از پارسی میانه به زبان عربی به صورت "کرد" انتقال یافته است.
تاریخ کردها
به طور کلی از بدو تاریخ کوه‌های بالای میانرودان مسکن و جایگاه مردمی بوده‌است که با امپراتوری‌های جلگه‌ها یعنی امپراتوری‌های بابل و آشور در جنگ بوده‌اند و گاه آنها را شکست می‌داده‌اند. مادها پس از ورود به زاگرس اقوام بومی آنجا یعنی کاسی‌ها و لولوبیان و گوتیان و دیگر اقوام آسیانی را در خود حل کردند و زبان خود را در منطقه رواج کامل دادند.
زبانهای کردی(سورانی/کرمانجی) با سایر زبانهای ایرانی مانند فارسی و بختیاری و تالشی و گیلکی و بلوچی از یک ریشه واحد هستند گرنوت وینفوهر بیشتر کردی را نزدیک به زبان پهلوی اشکانی میداند در دوره‌های تاریخ، منطقه کردستان بخشی از امپراتوری‌های ماد، هخامنشی، سلوکی، اشکانی و ساسانی گشت. در زمان ساسانیان منطقه امروزی عراق را ناحیه آسورستان یا دل ایرانشهر می‌نامیدند. بیشتر بخش شرقی منطقه امروزی کردستان عراق در زمان ساسانیان در استان شادپیروز قرار داشت. پروفسور ان لمبتون در تاریخ ایلات ایران از قول ابن بلخی می‌نویسد: کردان زبدگان لشکر ساسانی بودند تمام سرزمین کردستان یکی از ایالات ایران بوده‌است. در جنگ چالدران (۱۵۱۴ میلادی) بر اثر شکست ایران در برابر امپراتوری عثمانی بخش بزرگی از کردستان از ایران جدا شد و نصیب امپراتوری عثمانی گردید.
زبان
هنگامی که از زبان کردی سخن به میان می‌آید، مقصود زبانی است که کردها هم اینک با آن سخن می‌گویند. زبان شناسان و شرق شناسان غربی گفته‌اند که: این زبان از زبانهای هندواروپایی و خانواده‌های هند و ایرانی و در زمرهٔ زبانهای ایرانی است و با زبان فارسی قرابت نزدیکی دارد.
کردی از ریشه زبانهای ایران قبل از حمله اعراب به ایران است. این گویش از عربی و ترکی تأثیر چندان نپذیرفته و کمابیش اصیل مانده‌است. زبان کردی دارای ادبی بسیار پهناور است. قدیم‌ترین نوشته به زبان پهلوی اشکانی قباله‌ای است که از اورامان در کردستان به دست آمده.
کردی که اکثر کردها در (ایران، ترکیه، عراق و سوریه) با آن صحبت می‌کنند زبان ادبی و نیمه رسمی به شمار می‌رود و در کشور عراق از زمان اشغال قوای انگلیس (۱۹۱۸ م.) تاکنون در مدارس تدریس میشود.
زبان کردی شامل گویشهای متعددی است یکی کورمانجی شرقی یا مکری در بوكان ،سلیمانیه و سنه؛ و یکی کورمانجی غربی در دیار بکر و رضائیه و ایروان و ارزروم و شمال سوریه و شمال خراسان. گروه اصلی دیگر یا گروه کردی جنوبی در منطقه کرمانشاه زندگی می کنند.
آداب و رسوم
بوکه باران، از آداب و رسوم باران خواهی در کردستان است که در ایام خشکسالی یا سال هایی که میزان بارندگی آن کم است برگزار می شود. بوک به معنی عروسک است. دختران نوجوان روستا با استفاده از دو تکه چوب عروسکی ساخته و لباسی از پارچه های رنگی بر تن آن عروسک می پوشانند و برای آن سربندی درست می کنند. سپس آن عروسک را در دست می گیرند و در حالی که شعر می خوانند در کوچه ها می گردند. هنگام عبور « بوکه باران » از کوچه ها اهالی بر آن عروسک آب می پاشند به نیت این که باران و گندم در آن سال فراوان باشد. اهالی هدایایی مانند تخم مرغ، پول و یا گردو به دختران می دهند. دختران پس از گذراندن بوک ( عروسک ) از همه کوچه ها آن را به قبرستان و یا زیارتگاه موجود در روستا می برند، سپس آن را می سوزانند و یا به آب می اندازند و هدایای جمع آوری شده را بین خود تقسیم می کنند. اهالی روستای هشمیز از دهستان ژاورود شرقی، بخش مرکزی شهر سنندج در منطقه ای سرد و خشک در 36 کیلومتری جنوب غرب سنندج به این عروسک « بووکه چووینه »( bokâ cuwina) گویند و آن عروسک چوبی را در گهواره ای گذاشته و می چرخانند. این دختران هنگام چرخاندن عروسک در کوچه ها اشعاری را آواز وار و آهنگین و به صورت دسته جمعی می خوانند.
کردستان به مرکزيت شهر سنندج ،استاني سرسبز و خرم در غرب ايران و در مجاورت بخش شرقي کشور عراق (مناطق کردنشين) قرار دارد. اين استان که در دامنه ها و دشت هاي پراکنده سلسله جبال زاگرس مياني قرار گرفته، از شمال به استان هاي آذربايجان غربي و زنجان ، از شرق به همدان و زنجان ، از جنوب به استان کرمانشاه و از غرب به کشور عراق محدود است. شهرستان هاي اين استان شامل بانه ، بيجار ، ديواندره، سقز ، سنندج ، قروه ، کامياران ، مريوان و سروآباد است. استان کردستان اکنون با مجموعه شهرها و روستاهايي که در اقصي نقاط آن پراکنده شده و استقرار يافته اند به يکي از نواحي در حال توسعه غرب کشور تبديل شده و از پتانسيل هاي توريستي و تفرجگاهي بسياري برخوردار مي باشد. کردستان منطقه اي کاملا کوهستاني و از مريوان تا دره قزل اوزن و کوه هاي زنجان جنوبي گسترده شده است. ناهمواري هاي اين استان مشتمل بر دو بخش غربي و شرقي است، اين دو قسمت از نظر شکل پستي و بلندي و جنس زمين متفاوت هستند . قسمت وسيعي از سنندج ، مريوان و سرزمين هاي اطراف آنها تا جنوب کردستان ، بخش کوهستاني غربي را تشکيل مي دهد. در اين ناحيه ، يکنواختي و سستي جنس زمين ، اشکال مشابهي را به وجود آورده که از ويژگي هاي آن کوه هاي گنبدي شکل با شيب يکنواخت و ملايم همراه با دره هاي باز است. اين يکنواختي را طبقات آهکي سخت و سنگ هاي دروني که بين لايه هاي سست ظاهر مي شوند ، در هم ريخته و آن را به صورت صخره هاي عريان در آورده است. نوع مشخص اين ناهمواري ها، ناحيه کوهستاني چهل چشمه در بين مريوان و سقز است که دنباله پستي بلندي هاي اين ناحيه را در جنوب و شرق ، تشکيل داده اند و دامنه غربي آن تا داخل کشور عراق کشيده شده است در اين ناحيه شعبه هاي رود قزل اوزن در شرق و شمال شرقي و رود سيروان در جنوب ، چهره زمين را به طور کامل تغيير داده است . بخش کوهستاني مشرق ، قسمت هاي شرقي سنندج را در بر مي گيرد.
در این تحقیق عناوینی که در زیر مطرح شده است مورد بررسی قرار گرفته اند.
v مردم کرد
v پیشینه واژه کرد
v تاریخ کردها
v جمعیت و سرزمین کردستان
v زبان
v دین و مذهب
v آداب و رسوم
v بخش‌های کردنشین ایران
v فرهنگ کردستان
v حيات وحش و شکارگاه ها
v ميراث تاريخي و فرهنگي
v آداب و رسوم و جاذبه هاي فرهنگي
v لباس و پوشش مردمان کرد
v مسجد دارالاحسان
v سنندج (مسجد جامع)
v عمارت آصف (موزه خانه کرد(
v عمارت خسروآباد سنندج
v جشن نوروز در کردستان(ترکیه،ایران،سوریه،عراق)
v استقبال از نوروز با رقص محلی ( هَل پَرکه) در کردستان ایران
v نوروز و ایزدی ها
v نوروز در کردستان ترکیه