با پیدایش واحدهای تجاری بزرگ و گسترش حجم عملیات آنها،امکان رسیدگی کامل به تمام معاملات برای حسابرسان نه عملی بوده و نه مقرون به صرفه می باشد.به همین دلیل حسابرسان مجبورند برای گردآوری شواهد کافی و قابل اطمینان از روش های نمونه گیری استفاده کنند. نمونه گیری عبارت است از فرایند انتخاب گروهی از اقلام(به نام نمونه) از بین گروه بزرگتری از اقلام (به نام جامعه) و تعمیم ویژگی های آن به کل جامعه. نمونه گیری در حسابرسی یعنی اجرای روش های حسابرسی در مورد درصدی از اقلام تشکل دهنده مانده یک حساب یا گروه معاملات و سایر رویدادهای مالی، به نحوی که حسابرس را در دستیابی شواهد حسابرسی مربوط به برخی ویژگی های اقلام انتخابی و ارزیابی این شواهد به منظور نتیجه گیری درباره جامعه(از طریق تعمیم این نتاییج به کل جامعه)قادر سازد.نمونه گیری در حسابرسی می تواند به صورت آماری یا غیر آماری انجام شود. می توانید این تحقیق حسابرسی را به صورت powerpoint دانلود نمایید.
مقدمه
در دنیای تجاری و پیچیده امروز ، رسیدگی صددرصدی به معاملات ، امری هزینه بر و بیهوده می باشد . با استفاده از روشهای آماری ، می توان بر اساس احتمالات ، نمونه گیریها، اطمینانی منطقی از معرف جامعه بودن نمونه ها را بوجود می آورند . بنابراین ، بجای رسیدگی به کل جامعه ، می توان بر اساس روشهای آماری بر نمایندگان جامعه ( نمونه ها ) اتکا نمود .
یکی از اجزا برنامه حسابرسی ، اندازه نمونه است . به منظور تصمیم گیری در مورد میزان رویه های کنترلی و آزمونهای محتوای مورد نیاز ، اندازه گیری تعداد نمونه امری ضروریست . در این مقاله ، در ابتدا برخی از مفاهیم اساسی نمونه گیری حسابرسی را مطرح نموده و سپس ، نحوه محاسبه اندازه نمونه و ارزیابی نتایج با استفاده از نمونه گیری بر اساس صفت را توضیح داده و نهایتا ، نحوه محاسبه اندازه نمونه و پیش بینی خطاهای احتمالی با استفاده از نمونه گیری بر اساس واحد پولی برای آزمونهای محتوا را مورد بحث قرار خواهیم داد .
نیاز به نمونه گیری
برای استفاده از روشهای نمونه گیری نسبت به رسیدگی به کل جامعه ، دلایل مشخصی وجود دارد . دلایل اصلی استفاده از نمونه گیری عبارتند از :
صرفه جویی در زمان
صرفه جویی در هزینه
ممکن است در برخی موارد ، رسیدگی صددرصدی امکانپذیر نباشد ، مانند آزمایش خون یا چشیدن مزه غذا .
در برخی موارد ،نمونه گیری نتیجه بهتری نسبت به رسیدگی 100% حسابها بعمل می آورد ، چرا که ممکن است رسیدگی به تمام مبادلات خسته کننده و یکنواخت شود و به خطاهایی منجر گردد .
کاربرد نمونه گیری
انتخاب بین نمونه گیری آماری و غیر آماری ، یک تصمیم هزینه – منفعت است . نمونه گیری آماری بدلایلی که بیشتر بیان شد ، روشی گران تر می باشد . هر چند ، نمونه گیری آماری ، موجب عینیت بیشتر در انتخاب نمونه و نتایج حسابرسی می گردد . عینیت بیشتر به مفهوم ماشینی یا عاری از قضاوت بودن این روش نمونه گیری نیست . در حقیقت ، در روش های آماری ، قضاوتها باید آگاهانه تر و صریح تر صورت گیرند . تصمیم در مورد روش آماری انتخابی به این بستگی دارد که آیا مزایای ناشی از عینیت بیشتر ، قابل توجه هستند یا خیر . اگر مزایای حاصل از افزایش میزان عینیت ، قابل توجه نباشد ، ممکن است حسابرس از نمونه گیری غیرآماری استفاده کند .
عامل دیگری که در انتخاب روش نمونه گیری مربوط می باشد ، حجم مبادلات و امکان استفاده از کامپیوتر است . اگر مبادلات حجیم باشند و در یک سیستم دستی نگهداری شوند ، استفاده از نمونه گیری آماری بسیار سخت خواهد بود .
با پیدایش واحدهای تجاری بزرگ و گسترش حجم عملیات آنها ، امکان رسیدگی کامل به تمام معاملات برای حسابرسان نه عملی بوده و نه مقرون به صرفه می بشاد . به همین حسابرسان مجبورند برای گردآوری شواهد کافی و قابل اطمینان از روش های نمونه گیری استفاده کنند .
نمونه گیری عبارت است از فرایند انتخاب گروهی از اقلام ( به نام نمونه ) از بین گروه بزرگتری از اقلام به نام جامعه و تعمیم ویژگی های آن به کل جامعه .
نمونه گیری در حسابرسی یعنی اجرای روش های حسابرسی در مورد درصدی از اقلام تشکل دهنده مانده یک حساب یا گروه معاملات و سایر رویدادهای مالی ، به نحوی که حسابرس را در دستیابی شواهد حسابرسی مربوط به برخی ویژگی های اقلام انتخابی و ارزیابی این شواهد به منظور نتیجه گیری درباره جامعه ( از طریق تعمیم این نتایج به کل جامعه ) قادر سازد . نمونه گیری در حسابرسی می تواند به صورت آماری یا غیر آماری انجام شود .
در ادامه موارد مطرح شده زیر را بررسی می کنیم.
اندازه نمونه
انتخاب اقلام نمونه
انتخاب تصادفی
انتخاب منظم
نمونه گیری آماری