گزينش طبيعي(تصادفي): سنت ها، مدرسه، آرزوهاي والدين، جامعه و دوستان در انتخاب ورزش نقش دارد.
گزينش علمي : رويکردهاي علمي درانتخاب ورزش نقش دارد.
معیار‌های "استعدادیابی" در ورزش
در عالم ورزش ، شناسايي استعداد مفهوم جديدي نيست . با اين حال به حد کافی به اين موضوع توجه علمي و درستی نشده است.
در اواخر سال 1960 و اوايل 1970 در اکثر کشورهاي اروپاي شرقي ، روش هاي ويژه اي براي شناسايي ورزشکاراني که داراي توانايي هاي بالقوه بالايي بودند ، کشف شد . برخي از اين روش هاي مورد استفاده در انتخاب ورزشکاران مستعد توسط متخصصان کشف و تنظيم شد . اين دانشمندان در پي آن بودند که مربيان را در انتخاب ورزشکاران مستعد براي يک رشته ورزشي خاص ، نسبت به توانايي هاي لازم براي آن رشته آگاه سازند. نتايج حاصله در اين مورد ، غيرقابل تصور و حيرت انگيز بودند . بيشتر افرادي که در بازي هاي المپيک 1972 مدال گرفته بودند ، به ويژه از کشور آلمان شرقي که به طور علمي انتخاب شده بودند ; نتيجه فرآيند شناسايي استعدادها بود .
"استعداد" در فرهنگ هاي لغت به معناي "توانايي ويژه و طبيعي" و "ظرفيت دستيابي به موفقيت" تعريف شده است.
برخی دانشمندان عقيده دارند استعداديابي در ورزش عبارت است از "فرآيند شناسايي ورزشکاران فعلي که توان بالقوه اي براي نخبه شدن دارند".
رينگر در تعريف کاربردي استعداديابي اعتقاد دارد : استعداديابي يعني پيش بيني اجرا» (عملکرد) از طريق سنجش ويژگي هاي جسماني ، رواني و اجتماعي و همچنين توانايي هاي تکنيکي.
استفاده از معيارهاي ويژه براي استعداديابي فوايد و امتيازات متعددي دارد :
1 زمان لازم براي رسيدن به اجراهاي ورزشي بهينه توسط ورزشکاران برگزيده را کاهش مي دهد.
2در کار ، انرژي ، استعداد و توانايي هاي مربي صرفه جویی می شود. همچنین ورزشکاراني که داراي توانايي هاي بالاتري هستند، موجب افزايش کارآيي برنامه هاي تمريني مربي مي شوند.
3 توانايي شرکت در مسابقه و نيز تعداد ورزشکاراني را که به اجراهاي ورزشي بهينه دست مي يابند افزايش مي دهد. در نتيجه تيم ملي نیز هماهنگي به وجود خواهد آمد که در مسابقات بين المللي تواناتر و قدرتمندتر ظاهر خواهند شد.
4 اعتماد به نفس ورزشکار را بالا مي برد ، چراکه اجراهاي ورزشکار نخبه در مقايسه با ورزشکاران هم سن و عادی انتخاب نشده و به طور قابل توجهي اجراها بالاتر است پس در نتیجه اعتماد به نفس این ورزشکاران با استعداد بالاتر می رود.
5 کاربرد تمرينات علمي را ميسر مي سازد زیرا توان ورزشکاران بالاست و بدين طريق متخصصان و کارشناسان علوم ورزشي با انگيزه بيشتري کار خود را ادامه خواهند داد .
نقش والدين در استعداديابي
مشخص است که والدين به عنوان حامي ورزشکار نقش مهمي در تمایل یا بی تمایلی فرد به يک ورزش خاص دارند . درگيري و انتظارات والدين با موفقيت و لذت و همچنين فشار و استرس مرتبط است "بلوم" اعتقاد دارد والدين مي خواهند در سال هاي اول شرکت بچه ها در مسابقات (و همچنين تمرينات) نقش حمايت کننده داشته باشند آنها تصميم گيرنده اصلي هستند . در اواسط، والدين و ورزشکاران نقش مشارکتي بيشتري از خود نشان مي دهند و در اواخر ، ورزشکاران خود را به بهبود اجراي کامل ملزم مي کنند در حاليکه نقش والدين کاملا محدود مي شود و صرفا حمايت مالي را انجام مي دهند .
بچه ها بايد تصميم بگيرند که يک ورزشکار نخبه شوند نه والدين
مطلوب نيست که والدين تصميم بگيرند که زندگي يک کودک (نوجوان) بايد در جهت يک ورزشکار نخبه شدن يا يک ورزش خاص باشد (خود کودک بايد تصميم گيرنده اصلي باشد). ممکن است والدين برخلاف ميل باطني يک نوجوان تصميم بگيرندو او را در ورزش دلخواه خودشان شرکت دهند . اين موضوع مي تواند علاوه براتلاف وقت، سبب سرخوردگي و کناره گيري فرد از آن رشته ورزشي شود و چه بسا او را نسبت به محيط ورزش بد بين کند. فرصت هاي ورزشکار نخبه شدن کاملا محدود است لذا بر اساس اين واقعيت نمي توان به طور خودخواهانه یا تصادفي کودک را به سمت يک ورزش خاص سوق داد .