تولید آلیاژ حافظه دار Ni-Ti به روش پودر و بررسی خواص آن
در این قسمت از پورتال آموزش و پژوهش دانشگاهیان (پویان) تحقیق در زمینه تولید آلیاژ حافظه دار Ni-Ti به روش پودر و بررسی خواص آن به صورت فایل Word برای دانلود ارائه شده است.
فهرست مطالب تحقیق در زمینه تولید آلیاژ حافظه دار Ni-Ti به روش پودر و بررسی خواص آن
1-1. تاریخچه ای از آلیاژهای حافظه دار
1-2. مشخصه های کریستالی آلیاژهای حافظه دار نیکل-تیتانیم
1-2-1.حافظه داری و سوپرالاستیسیته
1-2-2.دماهای تغییر فاز
1-3.روش های ساخت نیکل-تیتانیم
1-3-1. ذوب با کوره القایی
1-3-2. متالورژی پودر
1-3-2-1 روش سنتزاحتراقی
1-3-2-2 . تف جوشی متداول همراه با فضاساز موقت
1-4. جایگاه نیكل - تیتانیم متخلخل به عنوان ماده‌ای در مهندسی استخوان
1-5.خواص مكانیكی آلیاژ نیکل-تیتانیم
1-6. مواد نانو
1-6-1. فرآیند آلیاژسازی مکانیکی
1-7. فشرده سازی و تف جوشی پودرهای نانو ساختار
1-8. نانوساختار نایتینول
منابع و مراجع
تاریخچهای از آلیاژهای حافظهدار
اولین گزارشات از كشف اثر حافظهداری مواد در دهه 1930 ارائه شد. در سال 1932 اولاندررفتار شبه كشسانی را در آلیاژ Au-Cd كشف كرد. در سال 1938 گرینینگر تشكیل شدن و ناپدید شدن فاز مارتنزیت در اثر كاهش و افزایش دما را در آلیاژ Cu-Zn مشاهده كرد. پدیدة اصلی حافظهداری در اثر رفتار ترموالاستیك فاز مارتنزیت یك دهه بعد یعنی در سال 1949 توسط كورجو موف و خاندروس گزارش شد.[1]
آلیاژ نایتینول را در سال 1959 اولین بار ویلیام جی. بوهلر درجریان تحقیقی برای بررسی آلیاژهای نیكل- تیتانیم و رسم نمودار فازی آنها در آزمایشگاه نیروی دریایی آمریكا كشف کرد. بوهلر كه متوجه خواص ویژه این آلیاژ شده بود تحقیقات و آزمایشات گسترده ای را بر روی آن آغاز كرد و آن را نایتینول نام نهاد كه نامی بر گرفته از عناصر تشكیل دهنده آلیاژ و محل كشف آن بود. اما تا دو سال بعد خاصیت حافظه داری آن از دید همگان پنهان بود. در سال 1961 و در جریان یك كنفرانس، او نمونه سیمی از این آلیاژ تهیه كرد و آن را تا زد تا مقاومت به خستگی آن را به حضار نشان دهد. در حالیكه این نمونه بین حضار دست به دست می چرخید دكتر دیوید اس. مازی از روسای بوهلر سعی كرد با استفاده از فندك پیپش اثر حرارت را بر این آلیاژ ببیند. در این هنگام بود كه ناگهان سیم به شكل اولیه خود بازگشت و همه از خاصیت حافظه داری آن شگفت زده شدند.
از آن زمان تاكنون مطالعات فراوانی جهت شناخت مكانیزم رفتار این آلیاژ انجام گرفته است. اولین كوششها جهت استفاده از نایتینول به عنوان یك ماده كاشتنی توسط جانسون و الكساندری در سال 1968 صورت گرفت. استفاده از نایتینول برای كاربردهای پزشكی اولین بار در دهه 1970 گزارش شد (كاترایت 1973، كستلمن 1976 و سیمون در سال 1977) در اوایل دهه 1980 این ایدهها توجه بیشتری را به خود جلب كرد و برای نخستین بار به طور عملی برای برخی از كاربردهای ارتوپدی بهكار گرفته شد. اما تنها در اواسط دهه 1990 بود كه این آلیاژ به طور گسترده جهت استفادههای پزشكی به بازار عرضه شد....