مهندسی هوا فضا مجموعه ای از علوم و توانایی های علمی و عملی در زمینه تحلیل، طراحی و ساخت وسایل پرنده نظیر هواپیماها، بالگردها، گلایدرها، موشک ها و ماهواره ها است. این رشته بر چهار پایه آئرودینامیک، جلوبرندگی، مکانیک پرواز و سازه های هوافضایی استوار است. مهندس هوافضا با فراگیری این علم به تحلیل جریان های پیچیده در اطراف اجسام پرنده پرداخته و با به دست آوردن نیروهای آئرودینامیکی امکان بررسی پایداری و طراحی سازه را فراهم می کند.
دوره کارشناسی ارشد مهندسی هوافضا دوره ای آموزشی پژوهشی است که دوره آموزشی آن شامل 24 واحد یعنی 8 درس 3 واحدی است و دوره پژوهشی شامل 2 واحد درس سمینار و 6 واحد پروژه کارشناسی ارشد می باشد که در مجموع 32 واحد دوره کارشناسی ارشد هوافضا را تشکیل می دهد.
از گرایش های رشته مهندسی هوافضا در مقطع کارشناسی ارشد می توان به جلوبرندگی، دینامیک پرواز و کنترل، سازه های هوائی، آئرودینامیک و مهندسی فضائی اشاره کرد.