رشته علوم مهندسی
علوم مهندسی شاخه ای علمی و بین رشته ایست که هدف آن توسعهٔ پایه های نظری برای تحلیل پدیده های علمی و کاربردهای مهندسی آنها، آینده پژوهی در ناوری و انتقال فناوری های نو به صنعت است.
هدف نهایی این رشته آن است که دانشجویان بتوانند ویژگی های مثبت یک مهندس و یک دانشمندرا همزمان بدست آورند. یک کارشناس علوم مهندسی باید بتواند مانند یک دانشمند کنجکاوی، تفکر عمیق و انتقادی و قدرت مشاهده را جهت اکتشافات جدید مورد استفاده قرار داده و در عین حال به مثابه مهندسان خلاقیت، قابلیت های فنی و مهارت های حل مسئله را در جهت پیشرفت جامعه به کار برد. مهندسان تربیت یافته این رشته قادرند با برخورداری از دانش علوم پایه قوی و درک عمیق از فنون و روش های مهندسی امر هدایت و اجرای پژوهش های صنعتی بین رشته ای را عهده دار شوند. در کنار به کارگیری مهندسان این رشته در بخش R&D صنایع، امکان ادامه تحصیل آنها در رشته های سنتی مهندسی، به علت ماهیت چند رشته ای بودن آن فراهم است. امکان کار در چند دیسیپلین مهندسی در بازار کار رقابتی امروز از توانائی های برتر دانش آموختگان این رشته خواهد بود.
علوم مهندسی در اکثر دانشگاه های جهان به عنوان یک هستهٔ مرکزی رشته های مهندسی مطرح شده است. دانشجویان این رشته پس از مدت حدوداً دو سال می توانند به یکی از گرایش های مورد علاقهٔ خود وارد شوند.
این رشته دارای ۴ گرایش و ۱۲ خوشه تخصصی است. که هر خوشه به رشته ای تحصیلی شباهتی فراوان دارد اما با حفظ تفاوت های اساسی. رشته علوم مهندسی چنان گستردگی دارد که شما در هر رشته ای که تحصیل کرده باشید برای مقاطع بالا تر می توانید به این رشته بروید. اما متاسفانه ارتباط این رشته با علوم انسانی، هنر، پزشکی و زمینه دیگر هنوز در ایران برقرار نشده اما در کشور های اروپایی و امریکایی شاخه هایی از این رشته وجود دارد که به مباحثی مربوط می شود که کاملاً در ایران از مهندسی جدا شده است. رشته علوم مهندسی در مقطع لیسانس دارای چهار گرایش زیر می باشد: علوم مهندسی محاسباتی، ریاضی مهندسی، فیزیک مهندسی، علوم مهندسی زیست محیطی.