گسترش روز افزون جمعیت انسانها در سرار دنیا، نیاز هر کشور را بر حفظ محیط پیرامون خود دوچندان کرده است. زیرا که امروزه بشر خود هم میتواند باعث تخریب محیط زیست خود شود و هم آن را حفظ کند. امروزه رشته های مختلفی در زمینه محیط زیست در دانشگاه ها تدریس می شود و دغدغه همه آنها حفظ، بهبود و احیای محیط زیست است. پس از انقلاب صنعتی توان بشر برای استفاده از طبیعت روز به روز بیشتر شد و رفته رفته سبب تخریب بی سابقه ای در طبیعت گردید. نابودی و تخریب جنگل ها، فرسایش خاک، نابودی گونه ها، آلودگی های گسترده در سطح جهانی، گرمایش زمین و تغییرات شدید اقلیمی، آلودگی آب ها، نابودی رودخانه ها و دریاچه های کوچک و تغییر اکوسیستم همه نشانه هایی از تخریب محیط زیست هستند.
در اواسط قرن بیستم بشر به فکر حفاظت طبیعت و اصلاح محیط زیست تخریب شده ی اطرافش افتاد. برای رسیدن به این مقصود نیاز به نیروی متخصص در این عرصه است تا با جمعبندی علوم مختلف رشته های گوناگون و با ارائه راه حل های منطقی تر برای حفظ و احیای محیط زیست بکوشد.
به نظر کارشناسان محیط زیست میزان جنگل های موجود در دنیا ممکن است تا 50 سال آینده کاهش چشم گیر داشته باشد به طوری که بیشتر وسعت یک کشور را بیابان تشکیل دهد. همچنین نیاز به حفظ حیات و حش و جانورانی که در آن زندگی می کنند باعث شده تا افرادی برای حراست از این نعمت های خدادای اموزش های لازم را ببینند و تخصص لازم را کسب کنند. از این رو در هر کشور برای تربیت افرادی که بتوانند به طور تخصصی به حفظ محیط زیست خود بپردازند، رشته ای با نام محیط زیست تشکیل شده است.