روانشناسی بالینی با ارزیابی، تشخیص و درمان اختلات از اختلالات بالینی شدید تا مشکلات جزیی فردی که به نحوی عملکرد فرد را در زندگی با مشکل مواجه کرده است سر و کار دارد. از آنجائی که این رشته عمیقا با فرهنگ و بافت روانی و اجتماعی مردم و جامعه سر و کار دارد و دوره های دکترای موجود در کشورهای خارجی پاسخگوی نیازهای جامعه نیست، برقراری دوره دکترای روانشناسی بالینی در کشور ضروری به نظر می رسد.
هدف از ایجاد دوره دکترای روانشناسی بالینی تربیت افرادی است که در موارد زیر دارای قدرت نظری و عملی کافی باشند:
- شرکت فعال در تیم های درمانی و تشخیص، انجام و ارائه خدمات بالینی روانشناختی به ویژه تشخیص، مشاوره و روان درمانی (غیر از دارو درمانی)
- امور بهداشتی و پیشگیری از اختلالات روانی (فعالیت های بهداشت روانی)
- امور آموزشی (آمادگی برای تدریس روانشناسی بالینی در مقاطع مختلف تحصیلی)
- امور پژوهشی (تسلط بر روش های پژوهشی جدید)
فارغ التحصیلان دوره دکترای روانشناسی بالینی می توانند نیازهای تشخیصی، درمانی، آموزشی و پژوهشی کشور را در رابطه با تخصص خویش در مراکز آموزش عالی، مدارس، بیمارستان ها، درمانگاه ها، مراکز بهزیستی و توانبخشی، موسسات پیشگیری به ویژه بهداشت روانی و سایر مراکزی که به این تخصص نیاز دارند را برآورده نمایند.