دانلود مقاله ترجمه شده آللوپاتی: جنبه ها ی مهم و فیزیولوژیکی در کشاورزی پایدار

پدیده ی آللوپاتی به طور موفقیت آمیزی برای مدیریت آفات کشاورزی در تولید محصولات زراعی به کار گرفته شده است. دستکاری مناسب  آللوپاتی در جهت بهبود بهره وری محصول و حفاظت محیط زیست از علف های هرز، آفات، بیماری های زراعی، حفظ نیتروژن در زمین های زراعی،  از طریق کنترل سازگار با محیط زیست ، و سنتز مواد شیمیایی جدید کشاورزی با منشا محصولات طبیعی توجه دانشمندان را برای فعالیت در این زمینه تحقیقاتی به خود جلب کرده است. ترکیبات آللوپاتیک می تواند عملکرد فیزیولوژیکی مانند تنفس، فتوسنتز، و جذب یون را تحت تاثیر قرار دهد. اخیرا، توجه به بهره برداری از نقش مثبت قابل توجهی آللوپاتی نیز کشیده شده است و این پدیده می تواند در افزایش بهره وری محصولات کشاورزی ایفای نقش کند.

آللوپاتی، در اصل به عنوان فعل و انفعالات مشخص شیمیایی بین گیاهان و قارچ ها به واسطه ی بسیاری از انواع ترکیبات تعریف شده است (Seigler, 1996). واژه ی آللوپاتی از دو کلمه ی یونانی آللوس و پاتوس که به ترتیب به معنی یکدیگر و آسیب می باشند، مشتق شده است.  بر طبق Farooq et al., (2011),، آللوپاتی پدیده ای است که به موجب آن متابولیت های ثانویه سنتز شده توسط قارچ ها، ویروس ها، میکروارگانیسم ها و گیاهان به سیستم های زیستی و کشاورزی، نفوذ می کند که ممکن است اثر ان به صورت تحریکی و یا مهاری باشد. نقش اگزودای ریشه  هم اکنون به خوبی شناخته و قدردانی شده است. ترکیبات آللوپاتیک ابتدا توسط ریشه های گیاه گیرنده، دریافت می شود و پس از آن که ممکن است در جذب مواد غذایی تاثیر گذارد(Yu and Matsui, 1997). تقریبا 5-21٪ از همه کربن تثبیت شده توسط فتوسنتز از طریق ریشه گیاهان به ریزوسفر انتقال داده می شود..